Sen bu satırları okurken ben cok uzaklarda olacağım...
Böyle başlardı bütün bildiğimiz mektuplar,
Biliyormusun? Bu ikimizin hikayesi,
Şu anda nerdesin, ne yapmaktasın;
Bildiğim yerlerdemisin yoksa hiç görmediğim bir evin penceresinde mi,
Sevdiklerin özlemi sardımı nicedir kalbini,
Pişman mısın başlamadıkların için, iç cekiyorsundur şimdi
Düşünüpte yazmadığın yazıpta yollamadığın mektupları saklıyormusun hala,
Kafanda hep aynı cümle biliyorum ne olacak halim,
Ah, biriktirdiğimiz bütün hevesler nasılda hızla tükendiler.
En çok kimi özledin, en çok neyi bekledin?
Şimdi düşlediklerimin neresindesin...
Dedim ya.
Bu ikimizin hikayesi...
Islandımız bütün yağmurları, dudak kanatan kalpli sızı aşklarımızı,
Bizi buluşturan kaldırımları,
İşte bütün bunları bütün bunları yazıyorum.
Ben unutmadım diye
Hatırlıyormusun sonunu değiştirmediğimiz filmleri
Hayatın gerceğidir sandığımız kabullenilmiş yenikliği
Bir ağızdan söylediğimiz en kahraman cenkliği,
Büyürken vazgectiklerimizi yada vazgeçittirdikleri seyleri,
Ne Olacak Halim...
Çabuk mu büyüdük dersin
Biliyorum..
NE Olacak Halim...
Sen bu satırları okurken, ben nerde olacağım kim bilir.
Neleri bırakmış olacağım birde,
Ne aşkları
Ne başlangıçları
Ne ayrılıkları tıpkı senin gibi.
Biliyormusun...
Tek sorum var kendimle şimdi
Ahhh
Ne Olacak Şimdi Halim....
Başkaları gitmiş olur, gidince;
Bir sen yakınsın, uzakta kalınca..
Anlatamadım mı acaba açıklayamadım mı ben de bilmiyorum,bilmiyorum bu gönül neden hep bağırır neden hep ağlar,ayaklarına neden kapanır,sevse miydi acaba ya da sevilsemiydi bilmemki,ağlama dediğinde dursaydı şu yaşlı gözler,evet demez miydi acaba o dudaklar,eğlamak mı,ağlamak nasıl durur ki..? Anlamsız bir hayır cevabı karşısında..Kaybolduğu o eşsiz duygu deryasında yalnız olduğunun farkına varır insan,düşüncek vakit yoktur o sırada dalga gibidir sanki,alıp götürmüştür seni düşünürsün ama zamanı geçmiştir artık,dalgalar durgunlaşmıştır,yalnız kaldığını o zaman anlarsın işte,düşünebildiğin tek an o andır..Okyanusta yalnız kalmış bir tekne misali,nereye gideceğini bile bilemezsin,anlamsız gücüyle sürükleyen o güç yoktur artık..Yok olduğunu anlamak zordur..
Bir gün karşından gelirken hissettiğin tek şey,onu deliler gibi sevdiğini söylemek olacaktır ama dedim ya o güç yoktur artık..Bakarsın affetmesen de kendini,ağlarsın bilmesen de,hissedemesen de o güzelliği..
Geçip gitmiştir,arkana dönüp baktığında,o da sana bakıyordur,sanki bir girdaptaymış gibi,gözlerin onun gözlerini kendine çekiverir,her ne kadar bakmamış gibi yapsa da,ele vermiştir artık kimliğini,seviyor mudur acaba,özlüyor mudur bilmem..?
Ellerinde anlamsız bir kanıt ve bozuk bir sevgi,ne kadar özlenebilir ki,o sevmeyi daha öğrenemedi,hak etmedi sevilmeyi,tıpkı önceki ve daha öncekiler gibi,sana mahsus değilmiş meğer sevilmek..Sevmek kavramıda uzak sana ya,sevenin yanında sevmeyi de bilmek,anlamsız bir olay mı acaba beğenilmek anlamam ki,bu tavırlar niye,anlamsız bunca söz kime..? Anlamazsın sen,körelmiş olan bu gönlünle,uzak kalmışsın sen..
Yaşanılması güç olan,anlamsızmış gibi nitelendirdiğin o eşsiz güzelliğe,uzaksın kabul et,uzaksın sevgi denilen aşk denilen bunca şeylere..Yaşamış olsan da bunları,paylaşmış olsan da bu mutluluğu biriyle,kabul etmek gerekiyor ki elin olmasa da elimde,gözlerin olmasa da gözlerimde,sevgin hep derinlerde,sen ne dersen de,onlar ne derlerse desinler,hayatta ne kadar serüven varsa o da,seninle yaşayamadığım,yaşamaktan da korkmadığım,aşk ve sevgide bir şiir uzattım sana bir gül misali..Benim yaşadığım ne acaba,vazgeçmek,vazgeçmek o kadar güç ki,
ne kadar zor anlatamam..
Sevmek,sevmek karşısında sevilmemek..
Öyle bi meret ki ; Acısı bile tatlı,acısı bile eşsiz..Öyle bir acı ki,geceleri yüreğe saplanan hançerle beraber uyanıp iç geçirmeler,duyulan sözlerin beynine hücûm etmesi,en olmayacak şeylerin hayâlini,daha doğrusu kabusunu kurmak,çaresizlik içinde kıvranmak..Acı olmadan tatlılığı da anlamıyor ki insan..Tatlılığı ayrı bi meret..Tadı damakta kalan,yedikçe yiyesin gelen,susadıkça kana kana içtiğin,içtikçe susadığın,su gibi bir şey..
Aşık olmak bir pınarda yüzmek esasen..Kaynağa yakın kalmak lazım her zaman,tazelenmek lazım..Ama alabora olmak da var,boğulmak da var..
Ama su,aynı su..
Ne dava haramisi, ne entelektüel sanat çığırtkanı, ne ütopya devşirmeni. Kuş olup uçtuk semaya..
Gelmeyişim sanma sendendir...
Sanma sevgisizliktendir.. Korku denen şeytanın esiriyim,
Yaşam denen tuzağın kelepçelisiyim...
Uzatamadım elimi sana...
Veremedim bakışlarımı gözlerine...
Yaraşamadım yüreğinin sevdasına,
Oysa ay ışığı olmak yaraşır sana...
Gümüş renkli bir sel gibi inip geceye,
Gecenin hükmünü yıkmak yaraşır sana...
Gündüze vuran güneş olmak,
Yaraşır sana...
Maviliğe yoldaş olup sabaha vuran,
Umut rengi olmak yaraşır sana... Yinede gel yüreğime dokun...
Sevdanı yay ruhuma..
Ben gelemem belki kopamam toprağımdan...
Belki sen,kokunu bırakıp tenimde,
Sevgini bırakıp yüreğimde...
Gitmek zorunda kalacaksın...
Hiç düşünme o zaman!
Şu yüreğimi koparıp yerinden...
Alıp kendine katmak yaraşır sana...
Seni böylesine boynu bükük bırakan BENİM!
Sensizliği kendime yar seçen BENİM! Hiç Acıma Bana...