denemek...

[Alamut]

DENENMEK

"Arenada, butun sovalyelerin asik oldugu ve evlenmek istedigi harikulade guzel prenses kral babasiyla birlikte oturuyor. Cevreleri genc ve yakisikli sovalyelerle dolu. Hepsi kucuk bir tebessum icin bekliyorlar.
Borazanlar caliniyor ve aslanlar cikiyorlar arenaya. Kocaman yeleleri, gergin belleri, iri penceleriyle kukreyerek dolasiyorlar. Prenses zarif ellerini saklayan uzun eldivenlerinden birini cikartip aslanlarin arasina atiyor.

"-Kim eldivenimi alip bana getirirse onunla evlenecegim."

Muthis bir sessizlik oluyor , bir anda herkes susuyor.

Bir sovalye digerlerinden ayriliyor, tas merdivenlerden agir agir inmeye basliyor, parlak cizmelerinin cikardigi adim sesleri tek tek duyuluyor. Arenaya giriyor, aslanlar hareketsiz ve saskin, bu cesur sovalyeye bakiyorlar. O, hicbirine aldirmadan eldiveni aliyor, gene adim sesleriyle tas merdineleri cinlatarak cikiyor. Eldiveni prensesin kucagina biraktiktan sonra, kendisine hayranlikla donen prensese bir kez bile bakmadan yuruyup gidiyor."

Nietzsche "Tanriyi ve insanlari deneme!" diyor. Schiller "Eldiven" siirini yaziyor.

Biz herkesi her zaman deniyoruz, emin olmak, guvenmek istiyoruz, sevgisini ve bagliligini her an kanitlasin, hayatini ve her seyini tehlikeye atsin ve bunu binlerce kez yapsin istiyoruz. Kendimizle ve korkularimizla oylesine doluyuz ki, hicbir duyguyu, hicbir insani, hicbir nesneyi oldugu gibi butun gercekligiyle goremiyoruz, her sey kendimizle ve korkularimizla olusturdugumuz prizmalardan kirilarak ulasiyor bize, herseyi oldugundan baska bir bicimde oldugundan baska bir yerde goruyoruz, belki de bu yuzden aradigimiz seyleri aramamiz gereken yerlerden baska yerlerde ariyoruz.


Mutlulukla aramiza, korkularimizi ve kendimizi sokuyoruz...
Ahmet ALTAN

[dJ4]

Komplo Teorileriyle dolu yalnız bir dünyamız var diyebilirim ben kısaca ...

[MARTI]

Herseyi oldugu gibi görebilsek, bu kadar kargasa cikartmadan algilayabilsek ya.. Bütün gercekliligiyle göremedigimiz gibi, bütün samimiyetimizle de bir acidan güvenemiyoruz. Bunalri kendi namima degil, insan genekli icin yaziyorum.

Aslinda belki baslabgicta evet ama, arada o bag olustuktan sonra böyle sinamanin yersizligini göremiyoruz. Bize, belli etmedikleri halde, cok ama cok seylerin veren insanlari da göremiyisimiz de belki bundan..