Tanem'e

[kim_bu_kiz_yaa]

Bu bölüm kendi kalemimi içeren yazıları kapsamaktadır..
Eleştirilere açığım..Fikirleri severim..Doğruyu kabul ederim..

Hayatımda aşkı yaşamadım..Genelde hayata dair yazarım..Aşk adına empati kurarak yazdığım 2 yazıya sahibim ve ilk etapta bunları paylaşmak istiyorum..

3.Mayıs.2005


Korkuyorum sensiz kalmaktan..Beni saran kolların gevşeyip bırakmasından..Gözlerindeki ışıltının sönen bir mum edasıyla umutsuz bakmasından..Özlüyorum tenini..Sıcaklığını, gülüşünü, herşeyini..Yoksun işte..Bomboş kaldı kollarım..Kapattığımda gözlerimi hep hayalimdesin..Oysa hep sende olduğumu söylerdin..Her nefes alışında olmasamda yanında, beni soluduğunu..

Korkuyorum hayattan..Yoksun çünkü sen yaşamımda..Ürkütüyor gelecek beni her haliyle..Çocukluğumu özledim..Masumca önüme gelene sarılıp onunla avunabilmeyi..
Yoksun işte..Kimse avutamıyor beni.Sensiz kalmaktan korkmam boşuna değilmiş bak..Acıttın içimi..Kanattın yüreğimi..Keşke geri gelsen..Baksan gözlerime ve sadece birkez daha fısıldasan sevdiğini..Sonra öpsen, öpsen öpsen..Hep senin dudakların öpse bedenimi..

Korkuyorum insanlardan..Hiçbiri senin baktığın gibi bakmıyor bana..Herkes kendi derdinde, hepsi bir çıkar peşinde..Sense hep verdin, hep düşündün, tüm sevgini hissettirdin herşeyinle..Seni çok özlüyorum biliyor musun..Neden gittinki..Neden yanımda değilsin..Herşeye isyan edesim geliyor..Artık sen yerine bu yastıklara sarılmak istemiyorum..Göz yaşlarım onları ıslatsın istemiyorum..Ben seni istiyorum..Seninle olmayı..Söz birdaha seni gıcık etmicem, üzmicem..Sözlerimi tutarım bilirsin..Yapmıcam gerçekten..Yeterki sen geri gel..Geri gel..

Ama biliyor musun asLa korkmuyorum ölmekten..Sana kavuşucam o zaman..Senin kavuştuğuna kavuşucam..Ölümü bile sevdirdin bak..Sen öğrettin bana tüm doğruları..Seninle yaşadım tüm güzel olayları..Sende tattım ilk gerçeği..Ölüm gerçeğinede seninle atılıcam..Üzdün beni işte yinede..Ebedi alemde, cennette seninle olmak dileğiyLe..

Herşeye rağmen hayat devam edicek..EtmeLi dimi..Sen söylemiştin bu cümleleri..
Bebeğimsin..
Ebediyette görüşmek umuduyLa..
Elveda..

[GeneRaL__]

ehuhu

[commando]

Allah sabır versin.

[kingarthur]

madem eleştiriye açıksın
1-çok duygusalsın hemde aşırı
2-yinede yeteneklisin başarılar diliyorum

[kim_bu_kiz_yaa]

Teşekkürler vaktinizi ayırıp okuduğunuz için..
Evet duygusalımdır ama çok değil gereken yerde tepkimi koymayı bilirim çünkü hislerim mantığıma göre hareket eder..

Commando_ Yazdığımı yaşamadım çok acı Rabbim yaşatmasın diyeceğim ama hayırlısı neyse elbet o olsun..Yinede Rabbim yaşatmasın..

[kim_bu_kiz_yaa]

25.Şubat.2005

Ney, nereye kadar..?


Annesini kaybetmiş ağlayan bir çocuk gördüm..Elindeki poşete sarılmış çıkarabildiği yükseklikte korku dolu bir sesle istiyordu annesini..Herkes yabacıydı çevresinde, bir kuş kadar masum ve ürkekti.O sırada birşeyle uğraşan annesi çocuğunun yanına geliyordu ve o masum koşarak annesine sarıldı dünyanın en huzurlu insanı oluvermişti birden.Emin ellerde hissetmenin güvenliğiyle daha bir rahat ağlamaya başladı, koyuverdi kendini..ve onu şevkatli kucağında teselli eden annesi..

İnsan bazen kişiliğim oturdu desede başkalarından destek istiyor."Birisi gelsin artık çeksin, ben yapamıyorum, kurtarsın beni buradan" diyor..ve bekliyor..beklemeye devam ediyor..ve bence kaybettikten sonra anlayacak beklememesi gerektiğini..Çünkü insanlardan birşey beklemek hiçbir işe yaramıyor..Seni kurtarmalarını beklerken olduğun yerde sektirtse bu durum yine şükret.Gerçi zaman hızla geçmeye devam eder ve sen halen olduğun yerdeysen bence gerilemişsin demektir..

17 yaşım benliğimin bir nevi dönüm noktasıydı.Kişiliğimde değişti ana karakterim hariç..Hele hayata bakış açım tamamen aldı beni eski benden..Ne kadar masummuşum.İnsanlara ne temiz düşüncelerle bakarmışım..Art niyetsiz..sevgiyle..Bunun hiçbir zaman kötülüğünü görmedim..Ama yaşadığım bu dönemde bende çevreyle ve konumumla birlikte insanlara ve hayata bakış alanımda değiştim..

Bazen beni destekleyecek birisine çok ihtiyacım oldu..Bazen geceleri ağladım acizliğimden ve dua ettim..
Bazen kendimi çok güçlü hissediyorum.Herşeyi yapabilecek kapasitede ama genelde hep böyle düşününce bir olay yaşıyorum ve bana acizliğim hatırlatılıyor..bunu hissediyorum..insanım..acizim tabiki..ama birilerini beklediğim müddetçe biryere varamayacağımı farkettim.Kalktım..adımımı attım ve badi badi de olsa yürüdüğüme inanıyorum.İnsan birden elbetteki koşamaz.Herşeyin bir intizamı vardır ama sen birşeye karar verip, başaracağına inanıp, istikrarlar çok çalışırsan Allah'ın izniyle başaramayacağın hiçbirşey yoktur..

İnsan..; mantık, zeka ve nefs sahibidir..Hayvanın nefs ve zekası, Meleğin zeka ve mantığı mevcuttur..İnsanın melektende üstün ve hayvandanda aşağı olabildiği durumlar olur..İnsan sadece hayvanlarda bulunan yönlerini kullandığı müddetçe ondan daha aşağıdır çünkü kendisine verilen üstün kabiliyeti kullanmıyor demektir -ki hayvanlar yaratıldıkları şeklin en üstün derecesini sergilerler..ve bazen nefsini yenersin, işte o zamanda melekten üstün olursun çünkü melek, nefs taşımaz ve onun için emirleri yapmalarında zorluk olmaz..

Şimdi günümüze insanlara bu durumu göz önünde bulundurarak bakıyorumda..yeri geldiğinde kendiminde, başkalarında ne olduklarını çok iyi görüyorum..Belki acı, ama gerçek.!.Kimseyi aşağılamak değil amacım..Her insana saygım var kendime olduğu gibi..Çünkü her insandan öğreneceğim ve her insana öğreteceğim birşeyler vardır..

Hayatı seviyorum..Herşey bana bazen eğlenceli geliyor..Yaşadığım eksikliklerin bile olması gerektiğini çünkü olmasaydı belki ben gelecekte hata yapabilirdim fikri beliriyor zihnimde..Geçmişi insan kafasına takınca bu sadece onu yıpratıyor..sadece onu..

Geçmişini unutma, gereken dersi al ve geçmişini geleceğine taşıma..

Herşeyi seviyorum..