Sessiz Ağıt - Muaz KALAYCI

[badisaba]

Her şey bir gong sesi ile başlıyor. ‘Hazırım’ diyemiyorsun ama önce. Kendi rızan ile oyuna başlaman için mühlet vermiyorlar. Mavi okyanusun, yeşil derinliklerine bırakıyorsun kendini. Önce biraz sendeliyorsun sular üstünde. Sonra birde bakmışsın ki, boğulmuşsun…

***
Gece, ancak hava kararınca haber verebiliyor güneşin doğacağını. Güneş ancak doğunca anlıyor akşamın olacağını. İllaki sabah olacak yani akşam olması için. Yani illa acı çekmek gerek, mutluluğun değerini anlamak için. Tuttuğumuz dalın kırılacağını görmemiz için illa ona sıkıca sarılmamız gerek. Kötü dostu anlamak için illa ondan bir tokat yemek gerek…

***
“Hayatta ne cilveli şeymiş bey. Hep naz yapıyor bize. Önümüzü göremez ediyor şu hayat, bizi bizden ediyor, uzaklara götürüyor, hayat yaman bey” diyor yanaklarında gamze, çenesinde ise yılların dolduramadığı derin izleri olan yetmişli yaşların son baharındaki Elif nine. Hayatın yaman olduğunu söylemeye çalışıyor eşine ama nafile. Mezarlarda sözlerin karşılığı gelmiyor ya genelde. O da sözlerinin karşılığını alamıyor işte…

***
Hayatı yamanlaştıran insanların gölgesi altında izliyoruz dizinin birinci ve en sıkıcı bölümünü. En heyecanlı ikinci bölüme yaman şartlar altında hazırlanıyoruz, kızgın çöl topraklarında ayak yalın yürüyerek. Güç gösterileri de para etmiyor. Hayat kalın kas dinlemiyor. Denizde biraz açılmaya gör. Hayat, nakavt ediyor daha yolun başındayken umarsız. Hiçte affı yok haa! Acıması yok, merhameti yok… Hayat yaman ki ne yaman… Hayat ne de yaman böyle!

***
Hayatı yaman yapan, hayatın bizzat içindeki çelişki, birkaç belirsizlik, birkaç gayesiz insan. Elif Nineyi üzenler, hakları olmasa da onu üzmeye, üzmüşler işte bir kere. Elif Ninenin mezardaki Beyinin de kemiklerini sızlatıyorlar. Bir bakmışsın, yokmuşsun. Hayatta kaybolmuşsun. Tokat yemişsin arka arkaya. Hep 38 ile 43 numara arasında değişen ayakkabı izleri olmuş arkanda. Ve sen hep tekme yemişsin…

Kaynak: haber aktüel