Aşk geçilmelidir

[turunculum]

Bir gün aşk geçilmelidir. Dal demeti akasyalar gibi aşk geçilmelidir bir gün. Gözler geçilmelidir.Gülüşler, şiirler, özleyişler... Yayla kokulu çiçek olmalı bir aşk, ama geçilmeli mutlaka.

Yaz bir kenara beni unutma. İhanete gebe düşlerin gecelerinde çığlık çığlığa iki martı mavimsi bir solumayı dolamışlar boyunlarına. Duygularım öylesine apseli ki, ben sana yoruluyorum. Çatlamış topraklar gibi bakıyorum gökyüzüne, kayan bir yıldız gibi kaçırıyorsun gözlerini. O an dağlar oturuyor yüreğime. O benim harcım, o benim yüreğim; sonbaharda açan, gündönümlerinde gülen, heyula tülbentlere sarmalanmış bir sevi sıcaklığı.

Bu uzun zamandır ilk. İlk yazıyorum sana ne çok zamandır susmuş kalemimle. Yürekçizen uykuların içinden geçip sessizliğin sesine yaslayarak yorgun bedenimi ve "günaydın çocuklar"ın tebessümünü hep erteleyerek öğle vakitlerine. Marka bir umut katarı sanki her yürek; hain,çirkef, kaypak!... Hepsini bohçaladım bulanık nehir kıyısında. Çünkü sen denizi seversin... Deniz ülkelerini. Uzaklara asılı kalamaz gökkuşağı. Ya da gel diyemez ilkbahar yağmurlarına, ki eşarbını rüzgara kaptırmıştır. Yaz bir kenara, beni unutma.

Sana yüreğimi veremedim,hissettiremedim dünyanın güzellik dokusundan hiç bir şey . Çiçeklerle bezenmiş bir bahçenin rayihasına kapılmanı ne çok isterdim, dilerdim ki yağmur yüreğine, en umutsuz bir zamanda ikindi güneşi yansısın tüm çıplaklığı ve berraklığı ile. Zaman ve mesafelerle büyüyen çiğ kütlesi içinde yok olmaktansa her ikisine de başta yenilmeyi anlamak, ey sevgili... Seni nasıl bulduysam öyle yitirmek isterdim.

Yazdıklarımdan daha çoksun, okuduklarımdan daha genç. Kapalı kitap, bitmemiş şiir. Virgülün soluk alışı, noktanın yitik sevdası. Kelimelerin telaşı, cümlenin tedirginliğisin. İlk kelimeden son kelimeye büyüyen fidan, paragraf ormanında ak köpüklü çağlayan. Yapım ekleri gibi dost, çekim ekleri gibi delişmensin. İsim kökü gibi oğlum, fiil kökü gibi kızım. Sevdamsın divan şiirine buram buram. Bu aşk hesaplı, çiğdem mevsimlerinde unutma beni.

Aşkın aritmetiği mi olurmuş, yaz bir kenara, beni unutma. Terete dört türkülerine gömülmüştür ve bu türkülerden damıtılıp postaya verilmiştir. Vurmalı çalgılarda en tiz sesi çıkarmıştır. Bohçalanıp satılmıştır eskipazarlarda. Ürkmüştür, ürkütülmüştür. Öbür tarafına dönmesi söylenmiştir; doludizgin yollara vurulmuştur. Reyhan kokularında pelikan gözler uyutulmuştur, ayın şavkı daha vurmadan sırtlara. Ve bazen susmuştur. Suskunluğun alfabesi olmuştur aşkın alfabetik çocuğu. Altın gondolu ile seyahatlere çıkmıştır, keşfedilmemiş ülkelere. Ama mutlaka deniz ülkelerine. Yaz bir kenara.

BENİ UNUTMA...!