bıktım bu sanallıktan

[Duman6]

Kandırma kendini; okudukların sadece soğuk harfler.

Baktığın şey kağıt değil, yazılarsa eski, güzel kalemlerden çıkmış satırlar değil. Hayat artık daha kolay; masanın üstünde biriken kağıt yığınları yok, kaleminin mürekkebi bitmiyor, gömlek cebinde ise lekeler oluşmuyor artık...

Dayanmaya çalışıyoruz, ama kolaylık her zamanki gibi ezip geçiyor. Düşünceleri, duyguları okumak için para ödemek zorunda değiliz aldığımız bir kitap ardından. Hatta bu satırları yazarken arka planda çalan "***" melodileri dinlerken ben de o melodilere emek harcayanları hiçe sayabiliyorum...

Orta yaşı çoktan geçmiş biri olarak nostaljinin "kızıl" renginden kopmamaya çalışıyorsam, benden daha "büyükler" olarak aranızdan birkaç kişinin işi çok daha zor. Kitap kokusunu alamamanın burukluğu ve elinde "somut" bir şey tutmadan fikirlere ulaşmanın "garip"liği dolaşıyor etrafımızda...

Kitaplar da gidecek, biliyorsunuz değil mi? Yavaş yavaş ağırlıksız ve bedensiz düşünceleri okuyacağız. Okurken de yazanın el yazısından kişiliğini anlama lüksünü kaybettiğimizi fark edeceğiz.

Önümde "17 inch" bir "kağıt" ve ellerimin altında 106 tuşun 30 - 35 tanesinin dışındakilerini pek kullanmadığım bir kalem var. Arkamda duran "eski" ve "güzel" kitaplara sırtımı dönmüş yazıyorum. Her şey daha kolay ve çabasız…

Gözlerimi hafif sağa kıpırdattığım zaman kimlerin bu "sanal" dünyanın içinde gezindiğini görebiliyorum. Onlar bir sandalyede otursalar da artık orada değiller. Yumuşak hatlı nesnenin üzerindeki tuşlara dokunarak dünyanın başka bir ucundaki, nerede, nasıl durduğunu bile bilmedikleri ve hatta düşünmedikleri bir bilgisayarın "HardDisk" ini çalıştırıp oradaki "birler" ve "sıfırlar"dan nasiplerini alıyorlar...

1024 "çarpı" 768 pikselden oluşan dünyanın içerisinde varolmaya çabalarken, bunun bir eğlence ve zaman geçirme aracı olduğuna kendimi inandırmaya çalışıyorum galiba. Düşününce "Matrix" fena fikir değilmiş gibi gelmiyor ara sıra...

Kaçıyoruz galiba "her şey" den buralarda. Somut olamayan insanlar ve somutlaşmak istemeyen düşünceler uçuşuyor etrafta. İletişim yanıp sönen "imleç" anlamına geliyor aslında ama ne çok duygular yüklüyoruz sınırlı harflere ve silikçe duran satır sahiplerine. Yaratmanın uzağında dolaşırken, diğer yandan da yarattığımızı sanıp "ASCII" güllerle ilan-ı aşk ediyoruz sanal güzelliklere...

ALINTIDIR.

kendi yorumum ;

85'den sonraki her yıla sığmış olan cocukluğumu internetten uzak yaşayabildim , çünkü imkanlarım kapsamında internet , internet kafelerdeydi vede onlar 98-99-00 yıllarının ürünü idi. o güne kadar -yazıdaki deyimle- 106 tuş yerine koyabildiğim 160.000 harfim vardı belkide. şimdilerde en yakın örnek olarak kardesime bakıyorum da konusurken bile sağol yerine saol demekte ! hatta basketbol oynamak dışında hayatı bir masa bir sandalye ve teknoloji harikası basında gecmekte. oysa benim yaşıtlarım hiç öyle değildi. çim alanlardaki futbol maçlarında dizleri yeşile bürünmüş kot pantolanlarımı fifa 2006 adlı oyunda göremiorum mesela. mesela topumuz bahcesine kaçtı diye bize bağırıp çağıran ali amca , hiç bir strateji oyununda yer almıyor. yada hiçbir bilgisayar oyununda annem avazının çıktığı kadar bağırıp ''gökhaaaaannnn eve gellll , yemek hazır'' demiyor. aslında bana zevk vermiyor net desem kimse inanmaz ama internet bana sadece zaman harcatıyor.

[veronica]

Nasıl bir muamma yaşıyoruz değil mi? Bence birde şu açıdan bak... Biz iki hayat arasında gidip gelebilenlerdeniz. Yani ruhumuzu komple teslim etmedik matrixlere... Ben zaman harcıyorum ve biliyorum ki bana cevaplar verende aynen benim gibi bir insan...

[Duman6]

Nasıl bir muamma yaşıyoruz değil mi? Bence birde şu açıdan bak... Biz iki hayat arasında gidip gelebilenlerdeniz. Yani ruhumuzu komple teslim etmedik matrixlere... Ben zaman harcıyorum ve biliyorum ki bana cevaplar verende aynen benim gibi bir insan...

ben iki olgu arasında gidip geliorum. kardesim mi daha çağcıl yoksa ben mi ? kardesim mi daha pozitif yoksa ben mi ? vs .. cünkü yaşam tarzlarımız bizim karakterimize yön veriyor ve hangisinin doğru olduğu tartışılıyor. son cümlene katılıyorum burada bulunan herkes bizler gibi bir insan ama seçimleri mutlaka farklı. ne insanlar tanıyorum sanal alem yüzünden kendilerini loş bir odaya çeken. üzülüyorum.

[veronica]

Bende o bahsettiğin insanlardan tanıyorum, ama dikkat et hayatlarına, mutlaka bir olumsuzluk var onları realden uzaklaştıran. Hatta çok açık yüreklilikle söyleyeyim ki, bi süre bende onlardan biri halini almıştım. Ama kendini tanıyan biri için herşeyi tadında bırakmak hiçte zor değil. İşte bu yüzden bence üzme kendini ve herşeyi zamanında yerinde yap kardeşim...

[Duman6]

hah işte kilit cevap ! herşeyi zamanında yerinde yapmak yani tadında bırakmak. çok şükür ki senin de dediğin gibi kendini bilen birileri olabilmişiz. o zaman amaç ; önümüzde duran ve hayatları makineye emanet insanları da kendini bilen kişiler yapmak !

ve ben ; dizleri çim lekesi olmuş pantolanlarımla geçirdiğim çocukluğumdan dolayı kendimle gurur duyuyorum.

[veronica]

Dün akşam kanal değiştiriken bir filme denk geldim. İsmi lazım değil... Aynen şöyleydi replik. "Biz küçükkken, erikleri dalından koparıp yerdik, şimdiki çocukların onları raflardan başka yerde görme şansları yok. Bizim zamanımızda da böyle oyuncaklar yoktu. Onlarmı daha çok şanslı bizmi anlamış değilim"

Yani anlayacağın biz ne kadar engel olursak olalım, çağ değiştikçe insanlar ve hayatlarda değişecek... Sosyal hayatı düzgün biri zaten sanalda takılmak istemez. Neden kardeşine biraz zaman ayırmıyosun? Onun yapmaktan zevk aldığı şeyleri bul ve birlikte yapın...

[Duman6]

ilk mesajımda yazdığım gibi benimle basketbol oynamaktan baska birşey yapmıyor ki ? üzerine gittiğim de ise sert bir muhalefetle karsılıyorum. ''zaten dersler cok yoğun, oks'ye 10 gün kaldı'' vs. vs. bakalım bu aksam şansımı milyoner adlı oyundan yana deneyeceğim

[veronica]

Sevdiği şeyleri keşfetmen için önce onu biraz gözlemlemen gerekiyor. Ondan sonra emin ol bişeyler bulabilirsin. Bu arada kendimi güzin abla gibi hissettim :D:D

[Duman6]

Sevdiği şeyleri keşfetmen için önce onu biraz gözlemlemen gerekiyor. Ondan sonra emin ol bişeyler bulabilirsin. Bu arada kendimi güzin abla gibi hissettim :D:D

yok est. o kadar kalitesiz değilsin ! ( kendisini ve yaptığı işi pek sevmem de )

bakalım , senin dediğin gibi olsun ve uygulayalım. ama unutulmamalı ki tek kardeş benim ki değil !