Aşkın rengi yeşildir. yalnızlık, gri bulutlar gibi insanın üstüne çöker. sonbaharın gelişiyle beraber doğanın bile hüzne yenik düşmesi gibidir. görebildiğiniz her yer alabildiğince yalnızlığın hakim sürdüğü bir sessiz şehre dönüşmüştür sanki. ve gün gelir yalnızlığınızın gri bulutlarından birer damla düşer yanaklarınıza. öylesine acıdır ki; elinizden gelen tek şey beklemek, sadece beklemektir.
beklenilen ise; tıpkı baharın yolunu heyecanla ve coşkuyla bekleyen o sararmış yaprakların beklentisi gibidir. gri bulutların dağılışıyla beraber solgun ve hüzünlü günlere inat, bahara "merhaba" demek arzusu içinizi kaplar. toprağa düşen yağmur taneleri o'na, toprak ise sımsıkı sardığı ağaçların dallarındaki yapraklara can verir, can olurlar. artık baktığınız her yer yeşildir. solgun, sessiz ve hüzünlü dakikaların ardından çıkan gökkuşağı gibidir yeşil. kıpır kıpır olur içiniz, yaşama olan bağlılığınız ve umutlarınız artıverir. tıpkı yeşil yaprağın dalına sıkı sıkı tutunuşu gibi. ve artık bilirsiniz ki; sizin Aşkınız yeşildir. fırtınalar da kopsa, gri bulutlar da kaplasa yine yeni ve yeniden bahar gelecektir.