Sen Beni Öldürüyorsun...

[IcEman]

Sen Beni Öldürüyorsun...

Ne zaman canım sıkılsa, gitmek isterim uzaklara
Ne vakit seni düşünsem ki düşünmesem olmuyor
Gözlerin gelir aklıma, ah o çocuk gözlerin
Tam göğsüme saplanır, bıçak gibi sözlerin

Ne hayalin terk ediyor beni ne de geriye tek bir umudum kaldı. Yine
de ne zaman bir şiir okusam mısralarındasın. Ne zaman bir şarkı
dinlesem hala sözlerindesin. Bir kitap okuyorum dökülüyor sayfa
aralarındaki kurumuş kır çiçekleri. Uzanıp alamıyorum düştüğü yerden.
Ben ölüyorum ve sen bunu bilmiyorsun…

Ne kadar kaçsam kendimden, bir o kadar yakalanırdım
Ne kadar seni istesem, sen hiç yanımda olmazdın
Gözyaşı biriktirdim, gözyaşım ince sızı
Düşündüm de bir zaman, bunu ben hak etmedim

Ne garip bir hayat bu yaşadığım, bir papatya falı gibi;
mutluyum/mutsuzum diyerek koparıyorum hayatımın sayfalarını tek tek.
Tüketiyorum yaşamı, tükeniyorum ağır ağır. Ben ölüyorum ve sen bunu
bilmiyorsun…

Her limandan bir gemi, alır götürür beni
Hayal bu ya üstelik, gitmeler üzer bizi
Geçmiyorsam içinden, sevemedim bu fikri
Gidiyorum inadına, al aşkını ver beni

Öyle çaresiz hissediyorum ki kendimi. Yine yağmur olup yağsan diyorum
avuçlarıma, filizlense yine yok olan umutlarım. Yine geceler boyu
bıkıp usanmadan yazsam, duvardaki gölgelerde seni bulsam, gözlerim
kapansa senin sıcaklığın kaplasa bedenimi. Ama olmayacak biliyorum.
Ben ölüyorum ve sen bunu bilmiyorsun…

Sen beni öldürüyorsun
Sen bunu bilmiyorsun
Sen beni öldürüyorsun
Sen bunu hep yapıyorsun

Geceler büyüyor içimde, bir de yalnızlığım. Yıkılan umutlarım,
hayallerim de terk ediyor artık birer birer. Gecenin koyu ve can
yakan karanlığına inat bir tek çocuk bakan gözlerin terk etmiyor
beni. Sen beni öldürüyorsun ve bunu hep yapıyorsun…


Nazan Öncel