Çok Siradan Olmayan Bİr Hİkaye

[CaGLa2]

ÇOK SIRADAN OLMAYAN BİR HİKAYE


Bana bir hayat verdiler
Ama yaşamak kolay değildi.
Sonra beni bir başıma bıraktılar
Rüyalarımı erteledim
Ve koşmaya başladım.

Dünyanın çevresinde bir tur attım
Karışan aklımı toplamak için
Ve ruhumu
Zamanın herhangi bir yerinde
Uyurken bıraktım.

Çok zor olmaya başlamıştı
"ben" olmak.
Gölgelerin arasında yaşamak.
Hep başka birilerinin rüyası olarak
Hep o aynı güne uyanmak.

Ve hiç beklemediğim bir anda
sana rastladığımda,
Kahramanlığımın yalnızca
sıradan bir ışık hilesi
olduğunu anladım.

Sen kuşlarla,ağaçlarla
arılarla konuştun.
Sen gökkuşağıyla,denizle
Martılarla konuştun.

Bir tek benimle konuşmadın.

Kendi küçük dünyasında
kaybolmuş
Küçük bir kızdın
Çok mutlu görünürken bile
Çok kızgındın.

Bir tek benimle konuşmadın.

Ben şaşırdım
ama hiç susmadım.

Sana asla yapamayacağını sandığın
her şeyi yaptırabileceğimi biliyordun.

Sırf bu yüzden
Bir tek benimle konuşmadın.


Sanıyorum sen kendi içinde kayboldun
İçindeki ses,en kötü arkadaşın
Benliğin,senin en yakın düşmanın
Bazen, benimleyken bile yalnızsın.

Sana ruhunun neden bu kadar
özgür olmayı istediğini
hiç sormadım.
Çünkü
Benim için
kurduğun her küçük cümle
Binlerce cevaptı her soruma

Anladım.

Ve şimdi
Bana gülümsüyorsun
En sevimli halinle

" Kaygılanma " diyorsun.


Artık
Bir tek benimle
Konuşuyorsun.

Beni hiç tanımıyordun
Artık
tanıyorsun.


Ama sakın unutma :

Kalabalıklarda saklanmak işin en kolayıdır.