Hadi canim.. Asil anlatirsam ayip olur...
Peki, forumda güleni Sultan Ahmet meydaninda salllandiracagim emin olun, dermisimmmmmmmmmmm:)
Imdi, sevgili kardesimin bir ada$i var kulaklari cinlasin, cok severiz kendisini. Aile dostumuzdur. Ahci biri. Birgün ' aksam ' evine gitmeden ( evli ve iki bebi$li de arkada$ ), bize ugradi sagolsun. ( Gecen kis, ben izindeyken olmustu olay. ) Elini tutmus, aciyor, aciyor; baska birsey demiyor.
Dedim ki kendisine:
-Hayirola ada$ ne oldu?
Ada$' ta yetisir:
-Ya sorma, bugün ( ' günici ' ) mutfakta calisirken buz girdi tirnagimin arasina..
Iyy oldum tabii, cani bir de yaninca icim sizladi.
-Getir de bakayim; dedim..
Saskin saskin, bana bakinarak sordu:
-Neyine bakacaksin?
Elini aldim, parmagini incelemeye basladim:
-Ya buz kalmis mi ona bakcam, hani cikartmak icin!!!
Orada kahkaha koptu..
Allah iyiligini diyor, nefes almadan gülüyordu.. Ölecek sandim, inanin:)
Malum günici batan buz aksama kalmaz herhalde.. Dalginliktan gaf yapmisim.. Hem de ne büyük gaf.. O an benim bittigim andir Sedat Abi...
Simdi ne zaman beni görse, eliyle parmagini tutar;
-Buz batti bakar misin der...
Böle arkadaslar.. Ha bir de sarisin oldugumu söylemesi ayri...
GAF iste, gülmeyin
