sessizlik

Paylaşmak istediğiniz aklınıza gelen konular, olaylar..
Cevapla
Kullanıcı avatarı
IMMORTAL_89
Quick Friend
Quick Friend
Mesajlar: 87
Kayıt: 09-10-2004 15:23
Konum: muğla

sessizlik

Mesaj gönderen IMMORTAL_89 »

Sus biraz.
Kapa gözlerini.
Daha iyi değil mi bu sessizlik senin için?
Hadi diyelim ki bir de benim için...
Ya da bırakalım beni, hiç katmayalım hesaba.
Karıştıralım ikimizi.

Bir düşün, kim kaldı şimdi? Kimler ya da... Bakın devam ediyorum, gelenler kim? Sanırım pek kimse yok. Olsun, devam edelim. Devam edeyim. Gidiyorum. Nasıl gitmeli peki? Şimdiye kadar olduğu gibi mi? Neyse, bakacağız artık. Önce bir duruş bulmalı. Bir de bu duruşa yakışacak bir duygu. Eskilerden değil, yeni bir duygu olsun bu. Adını da koyalım hemen. Mesela "hınırsamak". Güzel oldu. Tersini yapalım. Hınırsamaz bir duruşum var artık. Yakıştı mı? Ne bileyim. Göreceğiz. Ne yeni duruşumu ne de yeni duygumu tanımıyorum henüz.

Peki. Bir de bir görüş bulsam iş bitecek. Farklı bir görüş olmalı tabi. Acıtmamalı... Evet evet. Böyle bir şey olmalı. Ve bu duruş, duygu, görüş bu sefer beni yarı yolda bırakmamalı. Yolum uzun ve bu sefer acelem var. Hemen gitmeli. Peki.

Fazlalıkları ayıklıyorum şimdi. Şu şovalyelik mesela. Alışamamıştım zaten, kalsın. Bir de şu gereksiz laflar. Hangileri diye sormayın, bende çok var onlardan. Hepsini bırakıyorum. İsteyen alsın, şiir filan yazsın. Ayıplarını çoluk çocuğa okutmayın. Soruları herkese sormayın. Hatta imha edin soruları. En güzeli. En güzeli...

Ve daha bir sürü şey. Bırakıyorum şuraya. Arkamdan gelmemelerini ümit ederek. Bu sefer şarkı filan da almıyorum yanıma. Sade bir gidiş olsun. Tumturaksız. Zaten tumturak ne ki? Ne bileyim...

Bu sefer de yolun sonunda kendimi bulursam, düşmeyeceğim bir daha yollara. Şuraya yazıyorum.

Yazdım.

O halde kusursuz bir gidiş planı yapmalı. Ne almalı yanımıza, ne eksiltmeli? Bazı gülümsemelerimi sevmiyorum mesela. Tam başka bir şey düşünürken, biten bir cümlenin sonunu yakalıyorum. Ve sırıtıyorum mütemadiyen, anlamış gibi. Devamındaki cümleyi bekliyorum. Bazen gelmiyor... Bense, anlamış ve de memnun kalakalıyorum. Anlamam gereken şey meğerse bir bakıyorum, bir yolculuk sebebiymiş.

Bu gülüşleri de bırakıyorum.

Bu sefer, hiç bir "belki"yi de almamalı yola çıkarken. Bunlar öyle tuhaf tohumlar ki, hiç ummadığın bir zamanda, bir anda büyüyüp kör edici ışıklar saçan şeyler oluveriyorlar. Duruyorsun istemeden. Unutuş başlıyor sonra. Yolda olduğunu unutmak, yürümeyi unutmak ve yeniden toplamaya başlamak... şeyleri... Ve fazlalaşıyorsun yine. Bir yolda yürürken buluveriyorsun yine kendini. Ama senin yolun değil. Senin adımların bile değil. Yolda sana benzeyen bir sürü suret...

Kaybetmeye başladın. Şimdi sen yeni bir hikayenin bitimini bekleyen, beklediğini bilmeyen figüranısın. Ve o son gelene kadar tadını çıkaracaksın hikayenin. Bak bu gülücükler senin için. Kaptır kendini, yürü. Gülümse sen de. Acele etme. Elbet gelecek o vakit. Geldiğinde, yine yoluna düşeceksin.

Kahveni yudumluyorsun. Yudumladığının kahve, yudumlayanın da sen olduğunu düşünüyorsun. Buna inanıyorsun. Şimdilik yeterli bu. Bırak böyle gitsin. Dışarı çık şimdi. Bir gökyüzü yarat kendine, güneş de olsun. Eksik bırakma şeyleri, kitabına uysun. Gece ve gündüz lazım sana. Bütün ikilikler lazım. şimdilik... Bir sabah uyanman lazım çünkü ve uyandığında da anlaman lazım vaktin geldiğini.

İşte o zaman hatırlayacak ve soyunacaksın. Aynaya geçip bakın iyice, orana burana yapışmış bir belki var mı? Yoksa iyi. Yine başlayacaksın yolculuk hazırlıklarına. Yoluna aşıksın yine... Başka bir gidiş bilmiyorsun ki. Git hadi.

Peki.

Yeni gözlerin var artık. Bakıyorsun ama tanıyamıyorsun etrafı. Değişen onlar değil, bakışların. Alışacaksın.

Ya sözlerin? Kaldı mı sözlerin? Bitir artık, sus biraz... dinle...

Duydun mu? Taa derinlerde bir kaç tane "keşke" kalmış. Unutuyorduk az kalsın. Paketleyip ve hatta paketi mühürleyip "belki"lerin yanına postalayalım. Eksiliyor muyuz?
Evet...

Gidebiliriz o halde. Ve yola çıktığımızda beni de eksilteceğim senden. Sende yokolup "ben" olacağız. Şimdi...

Olduk.

Şimdilik...

Yarınlık ya da dünlük değil, "şimdi"lik bir ben idare eder. Yürüdükçe kalanları eksiltip, gelenlere ekleneceğim. "Ben" zannettiğim fazlalıklardan arınma töreni bu gidiş benim için.

...yavaş yavaş...

gidelim...
BiR ÇıĞLıkTı YaLNıZLıĞıM HiÇ BiRiNiZ DuYMaDıNıZ Bu KaDaR Mı SaĞıRDıNıZ...!!!
Cevapla
  • Benzer Konular
    Cevaplar
    Görüntüleme
    Son mesaj

Kimler çevrimiçi

Bu forumu görüntüleyen kullanıcılar: Google [Bot] ve 3 misafir