sen bana git demedin... ben sana tutunamadım... en tuhaf uzakta kalışım oldun...
'hoşça kal' bile değildi son sözüm... mesafeler hep büyüdü... dönüş yolunu kaybettim... sen gücendin,ben sustum... we de... we de bitti.
bitti işte... vedasız acısız ağrısız bir ayrılık oldu
sen orda kaldın ben burda...
şimdi de oturmuş yazıyorum
sadece sana değil ona buna şuna herkese...
en güzeli de bu...
belki hayalimdesin ama olsun...
düşlerken sınırsız olmamanın mahkumiyeti war mı ki?...
herşeyin bittiği andan beri
bu silintiler üzerine yeni tebeşir darbeleri
bir daha silmeler...
silik... harf harf... belli, belirsiz...
ben seni siliyorum
hemde iz kalmamacasına
bastıra bastıra silgiyi
ama ne gariptir ki
kara tahta iz tutuyor...
silgi elimden düşüyor zaman zaman...
eğilip alıyorum üşenmeden...
ve ben silmeye dewam ediyorum...
senden sonra ewi badana yaptım
duwara tüm dokunuşların gitti...
senden sonra dışarı çıkarken hep şemsiyemi aldım
ilk defa saçlarım ıslanırsa başımın ağrıyabilceği ihtimalini hesaba kattım...
senden sonra daha sıkı giyindim
hiç üşümedim senden sonra...
halbuki, bilirsin sewerim üşümeyi
hiç kar yağmadı senden sonra bu kente...
ben hiç alıp başımı gitmek istemedim
hep burada kaldım...
ben senden sonra yatarken anahtarı kapının üzerinden almadım
sıkı sıkı da kilitledim
senin kapıyı açmak için gece yarısı beliren anahtar tıkırtıların yoktu artık...
we anahtarı kapını üzerinde her unutuşumda
çalan we beni uynadıran kapı zili de yoktu...
senden sonra...
bende yoktum aslında...
ben senden sonra düş oldum...
hoşçakal....
BiR ÇıĞLıkTı YaLNıZLıĞıM HiÇ BiRiNiZ DuYMaDıNıZ Bu KaDaR Mı SaĞıRDıNıZ...!!!
Gidişinde aslında üzmedi beni yokluğun kadar , yoktun ki aslında... Yokluğun kadar sevdim seni, yokluğun kadar özledim, yokluğunda hayal ettim... şimdi ancak yokluğun kadar nefret edebiliyorum senden.... ne acı!!!!
[size=150][color=blue] Amma da sevdim bana ait olan yanlızlığımı, hiç birinizi sevmediğim kadar..[/color][/size]