Yokluğun

[SeNSiZiM]

Senin yoklugun diger yokluklara benzemiyor. Uyutmuyor mesala, uyumuyor.Için ürpererek titriyorken, eline aldigin bir bardak sicak çay bile isitamiyor seni.Çayin simitle olan arkadasligi kadar kutsaldi sana sevdam. Ve simitten düsen her susam tanesi kadar korunmasiz. Yine de güzel bir günün ardindan gelen yagmur gibiydin benim için.Ve her yaz yagmuru gibi gelip geçtigini sandin, yanildin.Yaniltilarimiz sürdü gitti günlerce... Aavucumdaki iki çizgiden biri olmustun ve ben nasil ayrilabilirdim ki senden. Duyulan, yasanilan ve çekilen her derdin üzerine kazidim adini ve umudun adini degistirdim senin yüzünden, sen bunu hiç bilmedin. Adini bile bilmedigim bir radyo istasyonunda, yarinin bugünden daha güzel olmasi dilegini savuran gereksizler, tek çarelerinin bu oldugundan ne kadar da emindiler. Oysa sen böyle miydin... Bilirdin yarinin bugünden farkli olmayacagini. Ve bizim tek derdimiz dündü... Ne sen acilarindan biktin ne de ben. Kan kaybeden ve tarifsiz bir dün degilmiydik ikimizde... Sen, güzel bir günün ardindan gelen yagmur, yine sasirtiyorsun beni bugün ve içinden geldigi gibi davraniyorsun yine; sonucunu hiç düsünmeden. Ne olurdu sanki çektigim tüm acilarin tek nedeni sen olsaydin. EYLÜL'de gelen sonbahar gibiydi gelisin.Ve gidisin, gidisinin tarifini yapsam neye yarar ki! Beni üzen tek sey; giderken bana hesap sormaman. Inanmadigin her ben için sana hesap vermeliydim ve suçlamaliydin beni suratsiz bir suratla. Kendini benden alabiliyorsan, hiç durma... Ve bir elmayi sever gibi sev beni...
9 MART 2002


Yarin sensiz bir sabaha daha uyanacagim. Ne bir telefon ziriltisi olacak ne de masum konusmalar. Yok artik bir mum isigina sarilip yatmak ve hayal etmek güzelligini. Neye yarar simdi senli geçen günler. Siradan bir telefonun bu kadar kutsallasacagini bilemezdim. sayamadigim kirginliklarimin arasinda kaybettim seni. Biseyleri anlatmanin zorlugunu çekiyorken ve anlamani bekliyorken çekildin bu kiyilardan. Bir zamanlar benim gökyüzümde geziniyorken, simdi kan kaybeden geçmisimin en önemli yarasi haline geldin. Yine de utanma, suçlama kendini; nasil dayanirim buna. Hadi bu gece de sen uyuma ve bir kez olsun sahip çik gözyaslarima. Hadi bu gece de sen karsila sabahi benim yerime, benden önce, "günaydin" demeyi dene yeni dogan güne. Yarin yine de sevecegim seni. Ne yani, sen "hayir" dedigin için vazmigeçecegim benden. Ne kadar kolay söylemistin... Gizlice girdigin hayatimdan firtinalar kopartarak çekip gidiyorsun. Gelisini hissetmedim ama gidisin yakiyor. Keske gidisinde gelisin kadar sessiz olsaydi. Günesini bulutlarin ardina gizliyorsun hakkin olmadan. Ve ben hakkim olmadan sevdim seni kendim yerine. Ürkekliginin cezasini bana mi çektiriyorsun acaba... Ne garip; kendi suçumun altinda eziliyorken senin suçunun cezasini yasiyorum. Hem de bir sabahçi kahvesi sogukluguyla... Yasadigimiz her kelime bir silahin sarjöründeki mermi gibi simdi. Hesabini kim verecek bu cinayetin... Sen kaç yine, hiç durma buralarda. Ben bir süre daha buralardayim ve sevecegim senin yerine de. Sen kaç yine, ben korkmayacagim senin yerine...
11 MART 2002


Seni yasadigim hergün çiglik çigligaydi sana. Anlatmak diyordum anlatmak, ölüm soguklugu ve göçmen kuslar karamsarliginda sevmekti seni. Yakalayamadigim gölgenin pesinden kostum hep. Bilmek istedigim tek seydi senliligin nereye çikacagi. Ama ne garip, bir çift gözün dayanilmaz cinayetine ortak oldum simdi. Yok iste, elimde kalan sensizligimi bile aliyorsun damla damla. Oysa kirik dökük sevdanin onarimi gibiydi sensizlik. Bilmek gibiydi, anlamak gibiydi, vurulmak gibiydi yoklugun... Ve kendimi her vurdugumda bosalan sarjörlerin yerini alan sen, yine dolduruyorsun bosalan beni. Ben, yaptigin kaçamagin hesabiyim belki. Ve söyleyemedigin her kar tanesi kelimenin kendisiyim. Zorladigin masumiyetini göklere çikartiyorken siradan bir kum tanesi gibi savuruyorsun sevdami. Kimbilir kaç sevdanin devamliligini sagliyorsun hasret hasret. Ben de burçagindayim simdi sensiz kalan her yasamin. Vurdugun her yürek atisi adina isyan etsemde sana, vurulmuslugumu saklayamiyorum ne yazik. Bir defter yapragi kirisikligi hayatimin en önemli detayisin sen. Tek eksik, gelmeden gitmen oldu sensizligime. Bende simdi gittigin yerdeyim, sensizligimdeyim. Içime dertti bir kez olzun tutamamak ellerini. Hiç beceremedim hem ellerini tutup hem gözlerine bakmayi. Ya ellerini tuttum gözlerin terketti; ya gözlerine baktim ellerim üsüdü. Adi ve yüzü olmayanlarin sevdasindayiz ikimizde. Benim yüzüm yoktu senin adin... Kapkaranlik bir yüreksizligi aydinlatiyordu oysa ellerin. bulutlanan her gözyasi gibiyim artik. Bilirsin birkaç damladan sonra gerisi gelir. Aglamak diyorum yani, utanmak için bende kalan tek kaynak. Yine de sevdim sevgisizligini. Ve yine de sevdim korkakligin.. Ismarladigin her aci için sevdim seni...

[sTePHaN_pAtRicK]

Mükemmelsin,ben de ömrümde ilk defa bi hafta felan önce böyle yazılar yazdım bi kağıda gece uyumadan önce,belki ben de yazarım buraya,çok güzel yazı,eline yüreğine sağlık ..

[Schiz0]

Offf Offf yıkmışsın ortalığı.. Harika..

[amyyy]

mükemmel ötesi..

[SeNSiZiM]

tesekkur ederim hepinize...

cherry kagida dokebilmek yetmiyor o yokken hic birsey anlam tasimiyor ki

[sTePHaN_pAtRicK]

Kaderdaşız galiba seninle

[SeNSiZiM]

benimki daha farklidir emin ol

[sTePHaN_pAtRicK]

Eminim,benim gibi değildir kimsenin ki anormal değildir yani

[SeNSiZiM]

seninki neden anormal

[sTePHaN_pAtRicK]

Ben bile anlayamadım ki sana anlatayım