1- Mal ve mülkünü arkadaşına bağışlayıp rızasına kavuşmaktır. Bu mümkün olmazsa, kendi malının fazlalığı ile, onun ihtiyacını gidermektir,
2- Arkadaşının bir ihtiyacı varsa, o başvurdamadan, yardım edip işini görmektir,
3- Arkadaşının her sırrını, herkesten saklamaktır,
4- Arkadaşının ayıplarını örtmektir,
5- Halkın onu kötülemesinden üzüleceği sözü ondan saklamaktır,
6- Halkın onu medhinden sevineceği şeyi ona söylemektir,
7- Arkadaşının sözünü can kulağı ile dinlemektir,
8- Arkadaşının sözüne karışmamak ve muaraza etmemektir,
9- Arkadaşını güzel ismi ile, yani kendine hoş gelen lakabıyla çağırmaktır,
10- Arkadaşına nasihat gerekirse, lutf ve rıfk ile nasihat eylemektir,
11- Arkadaşının iyilikleri için onu medh ü sena etmektir,
12- Arkadaşının gıybeti yapılınca, onu himaye etmektir,
13- Arkadaşının kusurlarını görmemezlikten gelmeli, kızmayıp afv etmelidir,
14- Arkadaşına sağlığında ve öldükten sonra her namazdan sonra dua etmelidir,
15- Arkadaşı üzüntülü ise üzülmelidir,
16- Neşeli ise sevinmelidir,
17- Arkadaşının yalnızken kendisine söylediğini saklayıp, söylemelidir,
18- Arkadaşının yanında ve arkasında beraber olup, gizli ve açık ona hep hayır düşünmektir,
19- Arkadaşına kendi işinde bir külfet yüklemeyip, kendi ihtiyaçlarından onun kalbini rahat eylemektir,
20- Arkadaşı gelince, güler yüzle kalkıp, seve seve selamını almaktır,
21- Arkadaşına mecliste geniş yer vermektir. Yahut kendi yerini ona vermektir,
22- Arkadaşının hal ve hatırını, çocuklarını, yakınlarını sormalıdır,
23- Arkadaşının sözünü tasdik etmelidir,
24- Arkadaşının kalkması zamanında, onu teşyi etmektir. Velhasıl kendine sevdiği şeyi ve muameleyi, arkadaşına yapmalıdır. Böylece dostluğunda sadık olur. Zira kendisi için düşündüğünü, dostu için düşünmiyenin dostluğu nifak olur,
25- Arkadaşının ölümünden sonra ehli, çocukları ve sevdiği akrabası ile hüsn-i vefa etmelii onları aramalı, sormalıdır.
Bunları yapabilen gerçek arkadaştır. Bunları yapacak pek fazla kişi yoktur herhalde. Çünkü bu dönemlerde arkadaşlıklar menfaat üzerine kurulu.