BoŞluk

[turunculum]

sarı bir yüz
hasret çekmekten kıpkırmızı kesilmiş bir yürek
ellerinsizliğinden kanayan avuçlarım
ankara sokaklarını boyarken kızıla
sen şimdi kimbilir hangi sevdanın gökkuşağı renklerini
doluyorsundur beline
ışıkların sönük için yanıyordur belkide
ama eminim ki üşüyordur ayakların
kimse yüreğine bastırmaz benim gibi
içine almaz hasretini yanındayken bile
bu yüzden ne kadar örtülü de olsa üzerin
bir ucundan hep çekiştirir hayalim...