Giderken gülüşlerini bırakırsın önce! Sarılmalarını bırakırsın. Anlamlı bakışlarını, gözlerini bırakırsın giderken, beddualarını bırakırsın. Sudan nedenlerle çıkardığın kavgalarını, sonra barışmalarını, küsmelerini, göz süzerek gelip sarılmalarını bırakırsın. Ellerini bırakırsın giderken, sudan aziz, ekmekten önce gelen ellerin kalır geride! Kokularını bırakırsın giderken. Baş döndüren, içe dolan, geniz yakan, yürek burkan, ruha dolan kokularını bırakırsın geride. Kaprislerini, hesaplaşmalarını, doldurduğun bir hayatı… Her sabah su verdiğin çiçekleri bırakırsın…
İşte böyle sevgili. Giderken yalnız gittiğini düşünebilirsin elbette… Ve öyle de gittiğini sanırsın. Başını alıp gidersin ama ne yaparsan yap, HAYATA KARŞI DURAMAZSIN; bunu iyi bil! Hayat özel bir şey sunmaz sana, kime ne vermişse sana da onu verir hayat.
GİDERSİN…
Her giden ölümsüzdür. Her dokunuşun olduğu gibi… Kendini bırakırsın giderken. Saf ve katıksız kendini…
29.05.2005