hayatın anlamsız sözcükleri gibiyim şimdi
yarınlarımı kaybetmişi umudum bitti
rensiz gözlerime açtın renksiz gözlerini
yine de karanlıktı bulamadım kendimi
yenilgiyi kabullendim sessiz çığlıklarımda
yalnızlığı silemedim gereksiz yarınlarımda
şarkılarımı susturdum amaçsız plaklarıda
bildim gün yüzü yok geriye kalan hayatımda
sordum kimdir bu acı sözlerin sahibi
üzerime yıkıldı bütün soru işaretleri
kalkalamım vücudumun ağırlığı hayat gibi
bende sevmeye başladım sessizliği
amacım yok sanki bu şiirde
anlamsızlığı anlatmaya calışıyorum kelimelerimle
kendimi saklamaya çalışıyorum sebepsiz yere
kendimi atıyorum sensiz yalan sevgilere
