Her kahve aynı tadı taşımaz... Nerede içiyorsan, kiminle içiyorsan ona göre
değişir...
Sahilde oturduğun rüzgarlı bir sonbahar günü, en sevdiğin dostun ağlarken
içtiğin kahvenin tadı kederlidir.. . Kahve telvesine yüreğinin acısı karışır.
Bir pazar öğle sonrası annenin "hadi bir kahve yap da içelim" dediği kahve
huzurludur.. . Köpükler annenin göz bebeklerine yansır... Dudağının
kıyısında kalan küçük bir gülümsemedir. ..
Bir gece vakti zil zurna sarhoş birinin içtiği kahve, düşülen kuyudan çıkma
çabasıdır... Koyu kıvamlı kahverengi bir ipe tutunur çıkarsın ... çıktığın
an uyuyakalırsın. .. ferahlıktır
Dostlarla içilen kahve neşedir... Kahkahalar köpüklerin üzerinde yüzer...
Tek başına gece vakti balkonda içtiğin kahve yalnızlıktır. ..Acıdır tadı...
Ama garip de bir keyfi, lezzeti vardır...
Baban için yaptığın kahve sevgi doludur...Çay bardağında, az şekerli...Kahve
gibi görünmez sana...Ama sıcaktır dumanları tüter ve kokusu büyülüdür
Beklemediğin bir anda sana uzatılan kahve başkadır... Isıtır insanın içini.
Yorgun olduğunda içtiğin kahve hafifletir seni... Kendine getirir, unutturur
günün ağırlığını.
Kahve aynı kahvedir belki... köpüğüyle, rengiyle, dumanıyla aynı kahvedir...
Ama içilen kahveler ruhunun süzgecinden geçer ve tadları değişir...Her kahve
aynı değildir bu yüzden...