Yaşamın artık gitgide ne kadar acı verdiğini anlıyorum.Her gün sevdiğimiz birini (yalnızca karşı cins değil) kaybediyoruz.
"Hayat güzeldir"diyorum hep.Yazıyorum oraya,buraya...Nesi güzel ki acı çekmenin?Gözyaşı dökmek çok mu hoş?Deliler gibi ağlamak..Hıçkıra hıçkıra...Nefesin kesilene kadar..Mideni kusacakmışçasına ağlamak..Gözyaşı deryası..Sevmek ve acı çekmek?Bu mudur güzel olan?Yaşam ve sevmek güzelse neden acı çekmek var ?Neden gözyaşı?
Sevgi...
O en yüce ,en güzel,en yerin dibine sokulan duygu.Bazen de "sevmek yalanmış" dedirten anlar.Ne kadar da ters birbirine.
Kavgaya hayır,savaşa hayır diyoruz.Ama biz henüz birbirimizle bile geçinmeyi bilmiyoruz.Olmadık şeylerden kıl kapıp tartışma çıkartıp birbirini üzen insanlarız biz.Yarını hiç yaşamayacakmışçasına bugünü anı anına yaşamak varken...Anlam verilemeyen dolu şey...
Tuhaf şeyler...
Başkaları gitmiş olur, gidince;
Bir sen yakınsın, uzakta kalınca..
Dilemmadan üstünde okunurken durulacak satırlar....
O en yüce, engüzel, en yerindibine sokulan duygu ; sevgi....
ama bil ki o sevgi her zaman kazanmıştır. Mutlakolan anlık galibiyetler değil yarınlara yayılan galibiyetlerdir...
sevgiler
o yar ki kendini tapılacak kadar sevdirdiyse ardından gidilecek cihette bırakmıştır.....
birde bir söz hatırladım şimdi; kadınlar için söylenmiş...
::
KADIN : SEVERSE TAPAR, SEVMEZSE YAKAR....