Bırakıp gittiğin zaman...dünya terk ediyor beni...
Bir garip duyguyla yapayalnız kalıyorum...
Kuşkulu ikircikler içinde başlıyor bekleyişin işkencesi...
Hiçbir yere sığamıyorum...
Hele bir de uzadı mı arayışın...
Unutulmak korkusuyla tedirgin...tükeniyor kalbimin direnci...
Aykırı sularda..çürük bir tekne gibi...
Rüzgarını özlüyorum...
Sen gittiğinden beri,
Senin hayalinle,
Belki birgün döner umuduyla yaşıyorum...
Her baktığım,
Her adım attığım yerde sen varsın!
Ne yapsam seni aklımdan çıkaramıyorum.
Şimdi anlıyorum ki;
Nefes almak değilmiş yaşamak.
Ateşlerde yanmak gibi bir şey,
SENİ SENSİZ YAŞAMAK...!!