bu da gerçek sevginin şiiri

[mourhuun]

KALBİMİN PENCERESİ

Sen kalbimin penceresinden
Sıcak bir güneş gibi süzüldün girdin
Sabah güneşi gibi
Aydınlık ve berrak
Tertemiz bir duygu bıraktın
Eldivensiz ellerinle karlarla kaplı kalbime
Ve bir umut ışığı
Karanlık dünyamı aydınlatan
İlk defa sen gösterdin baharda öten kuşları
Kırmızı, beyaz, pembe açan gülleri
Sen gösterdin gökte süzülen başıboş martıları,
Dalgaların sesini dinlemeyi sen öğrettin ilk
Bütün berraklığı ile kalbime dalan ilk sendin
Ve bu kadar karanlık olmadığını dünyanın
Bana anlatan ilk sen...;
Kalabalıklar arasında yapayalnız iken
Arkadaşım oldun....;
Sen bana yaşama arzusu veren
İlk aşkım oldun, ve son ...,
Sen gözlerinin mavisinde denizleri, deryaları fark ettiğim
Sapsarı saçlarında güneşin ışıltılarını ilk gördüğüm
Yani sevdiğim oldun
Değer verdiğim en değerli varlığım oldun
Sen arzuladığım bir umut oldun ilk defa
Böylece süzülüp giren kalbimin penceresinden
İlk sen, tek sen;
Ama şimdi fark ediyorum
Seninle beraber bir şey daha girmiş
Ve beni kahrediyor günden güne
Üzüyor istemesem de,
İşte öyle bir korku ki
Böylesine mutluluğu ararken, mutluyken
Beni perişan eden
Kalp penceremden seninle giren seni kaybetme korkusu
Artık bu acıyla yaşamalı mıyım bilmem?
Ya da yaşayabilir miyim?
Bana yardım et, hadi gel, gel ki
Bu korkuyu sen fırlat kalp penceremden
Ve yalnızca seninle dolsun kalbim
Ve o pencereyi yalnız sen kapat sıkı sıkı
Açılmayacak kadar sağlam olsun
Öyle sağlam kilitleri sonsuzluğa kadar.... -Ablam-

[ushuaia]

Güzeldi.. Teşekkürler paylaşımın için...