ne farkederki,biri birini unutmaya karar vermişse,bitmiştir zaten.zor olan bu noktaya gelmek.unutmak kimin kaderine düşer,unutulmak kimin??yada unutucam diyen unutulan olabilirmi???olur.......
tükenmek ve tüketmek kolay değil,senn bende beni çoğaltırken....
aslında unutmanın formülünü bulmuş değilim,
sadece unutmanın zor olduğunu ve birine unut
dediğiniz zaman o kişinin sadece bu kelimeye ithafen
bu davranışını sergilemesinin zor olduğunu anlatmak istedim.
unutmak diye tabir edilen şey, dikkate almamakla
eşdeğer bana göre. Eğer yaşanmış, belirgin, elle tutulan bir
mazi ve güzel günler varsa, bunun yanında aşılmış sıkıntılar
ve problemler de yaşandıysa unutmamak en güzeli.
İnsanlar başarılarını neden unutmak istesin ki ...
unutmak istiyorum onunla beraber olmanın imkansızlığını kabul edebilmek için ama unutamıyorum ne çare ... bende durumumu kabullenmeye çalışıyorum ... yapabileceğim daha fazla şey yok ...
Durumunu kabul etmek bile; bir cabanin, ugrasin göstergesidir.. Hem unutmak niye ki; insanin iyiyi ya da kötüyü, o yasantilari yasatan, hissettiren kisisini hatirlamasi güzeldir, her ne olursa olsun...
Sen, kabullenmek icin güclü olduktan sonra, asarsin herseyi.
Hafıza-ı beşer nisyan ile maludur. Yani insan hafızası unutma hastasıdır. Herşey geçer, gider. Yaşananları hayatınızın önüne koymayın yeter. Gülümseyerek teslim edin geçmişe. Bu kadar. Yaşamın sonu değil.
herkesin bunu başarabilmesi yada söylenileni algılaması mümkün yada kolay değildir...herkes hazır olduğunda birşeyleri unutmaya karar verir..hayatın sonu olmadığı fikri şahsına aittir.bazılarının zamanı yitirilenle durur..geçmişe kendine ait kısmı gülümseyerek teslim edersin,ama karşındakinden aynı şeyi bekleyemezsin..herkes yapabildiği kadarla vardır....
tükenmek ve tüketmek kolay değil,senn bende beni çoğaltırken....
Ben daha pozitif bakıyorum sadece. Gerçekçi de diyebiliriz. Ait olmadığım yerde durmadım sadece. Bu terkediş değil, ayrılış değil, sevmeyiş değil. Bu sadece gerçek.