Herşeyin "ilk"i zordur.
Dünyaya ilk merhabamızı "çığlık" verir,
İlk adımı korkuyla atarız.
İlk okul günümüzde "korku" duyarız.
Adını "heyecen" da koysak.
İlk sevmelerde...
İlk aşık olduğumuzun farkına vardığımızda
Dünyamız değişir,
Duygu,
Düşünce,
Yürek,
Ve kimyamız olduğu gibi.
Elimiz, bedenimiz
Sesimiz titrer.
Duygularımız fırtına olur,
Alır bizi girdabına,
Çeker bilinmezlerin koynuna.
Yok oluruz,
Eski biz kalmaz "o an"dan sonra.
o an geldiğinde "eşik" geçilir,
geri dönüşü olmaz.
?Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum
Sevmek kimi zaman rezilce korkudur
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Birkaç hayat çıkarır yaşamasından?
O "an gelir" Attilla İlhan ölür...
İlk yazıda kağıt kalemi aldığımızda elimize
Yazacak kelime bulunmaz
Cümleler oluşmaz.
Bin yıldır yazmak olsa da işimiz.
İlk yazı zordur,
Yeni bir başlangıçta olmak durumlarında.
Böyle demlerde,
Kaçıp, yok olmak isterim.
Çoğukluğumda yaptığım gibi,
karın koynuna sığınmak geçer içimden.
?Beyaz? karın koynuna sığınmak,
Beni korusun ?kara? kötülüklerden diye.
"Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok apansız inen akşamdan,
Bir kadeh, bir cigara dalıp gidene,
Seni, anlatabilsem seni...
Yokluğun, cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini..." demiş şair.
Böyle demlerde,
Ve ben hep,
tepeden tırnağa hüzün olurum.
Hoşgeldin hüzün,
merhaba?
Dünyaya ilk merhabamızı "çığlık" verir,
İlk adımı korkuyla atarız.
İlk okul günümüzde "korku" duyarız.
Adını "heyecen" da koysak.
İlk sevmelerde...
İlk aşık olduğumuzun farkına vardığımızda
Dünyamız değişir,
Duygu,
Düşünce,
Yürek,
Ve kimyamız olduğu gibi.
Elimiz, bedenimiz
Sesimiz titrer.
Duygularımız fırtına olur,
Alır bizi girdabına,
Çeker bilinmezlerin koynuna.
Yok oluruz,
Eski biz kalmaz "o an"dan sonra.
o an geldiğinde "eşik" geçilir,
geri dönüşü olmaz.
?Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum
Sevmek kimi zaman rezilce korkudur
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Birkaç hayat çıkarır yaşamasından?
O "an gelir" Attilla İlhan ölür...
İlk yazıda kağıt kalemi aldığımızda elimize
Yazacak kelime bulunmaz
Cümleler oluşmaz.
Bin yıldır yazmak olsa da işimiz.
İlk yazı zordur,
Yeni bir başlangıçta olmak durumlarında.
Böyle demlerde,
Kaçıp, yok olmak isterim.
Çoğukluğumda yaptığım gibi,
karın koynuna sığınmak geçer içimden.
?Beyaz? karın koynuna sığınmak,
Beni korusun ?kara? kötülüklerden diye.
"Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok apansız inen akşamdan,
Bir kadeh, bir cigara dalıp gidene,
Seni, anlatabilsem seni...
Yokluğun, cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini..." demiş şair.
Böyle demlerde,
Ve ben hep,
tepeden tırnağa hüzün olurum.
Hoşgeldin hüzün,
merhaba?
