Aklımda çekip gitmeler var şu günlerde...
Tüm yolları tıkadığımı zannederken bir film afişinde gördüm gitmelerimi...
Onları da yok edemem ki...
Her şeyi silsem, yok saysam neye yarar?
Çekip gitsem buralardan...
Çekip gitsem her şey geride mi kalacak?
Tüm yükümle gideceğim aslında farkındayım...
Kendimle...
Kişiye kendinden daha büyük yük yoktur sanırım...
Kendimi bırakıp gitsem...
Mümkünse gitsem...
Kendimi cumbadaki masada, kahvemle ve Ahmet Altan'la bırakıp gidebilseydim, yanıma da sadece sigaramı ve özbenliğimi alabilseydim...
İşte o zaman çekip gitmelerim ne güzel olurdu...
Durağan bir otel odasında, hareket halinde bir sigaranın dumanıyla...
İşte ilk nefes... Çok acı çekiyorum ben...
Ardından ikinci nefes... Evetttt, çokkk acıyor içim...
Üçüncü nefes... Ağlamak istiyorum...
Dördüncü nefes... Ağlıyorum işte...
Beşinci nefes...
Gözlerimden acımla birlikte akıyor yaşlar...
Altıncı nefes... Artık susmak istemiyorum...
Yedinci nefes... Konuşmaya başladım bile...
Sekizinci nefes... Git lütfen... Giderken sessiz ol ama...
Dokuzuncu nefes... Yalnız kalmalıyım...
Onuncu nefes... Problemler çözümü içinde taşır, hadi onu bulalım şimdi...
On birinci nefes... Ama önce asıl problemi bulalım...
On ikinci nefes... Hadi bul şu problemi...
On üçüncü nefes... Buldum galiba...
On dördüncü nefes... Hadi beni öldürsene...
On beşinci nefes... Biraz daha yanayım...
On altıncı nefes... Zerrem kalmamalı yanmayan..
Ve son nefes... Aman Allahım bu küller ben miyim?
İşte böyle bitmeli o sigara... Ve ben yanıp küle dönmek istiyorum işte böyle... Hikayedeki gibi olmalı... Küllerimden yeniden doğmalı...
Aklımda çekip gitmeler var şu günlerde...
Tüm yolları tıkadığımı zannederken bir film afişinde gördüm gitmelerimi...
Film gibi gerçek hayatlarda, masalsı küllerden yeniden doğmak isteğimi gördüm...
Gitmelerim... Çekip gitmelerim...
Yanmalarım... Tek zerrem kalmayana dek yanmalarım...
Doğmalarım... Küllerimden masalsı doğmalarım...
Gitmelerim... Ve güllerin içinden, ve küllerin içinden dönüp gelmelerim
Tüm yolları tıkadığımı zannederken bir film afişinde gördüm gitmelerimi...
Onları da yok edemem ki...
Her şeyi silsem, yok saysam neye yarar?
Çekip gitsem buralardan...
Çekip gitsem her şey geride mi kalacak?
Tüm yükümle gideceğim aslında farkındayım...
Kendimle...
Kişiye kendinden daha büyük yük yoktur sanırım...
Kendimi bırakıp gitsem...
Mümkünse gitsem...
Kendimi cumbadaki masada, kahvemle ve Ahmet Altan'la bırakıp gidebilseydim, yanıma da sadece sigaramı ve özbenliğimi alabilseydim...
İşte o zaman çekip gitmelerim ne güzel olurdu...
Durağan bir otel odasında, hareket halinde bir sigaranın dumanıyla...
İşte ilk nefes... Çok acı çekiyorum ben...
Ardından ikinci nefes... Evetttt, çokkk acıyor içim...
Üçüncü nefes... Ağlamak istiyorum...
Dördüncü nefes... Ağlıyorum işte...
Beşinci nefes...
Gözlerimden acımla birlikte akıyor yaşlar...
Altıncı nefes... Artık susmak istemiyorum...
Yedinci nefes... Konuşmaya başladım bile...
Sekizinci nefes... Git lütfen... Giderken sessiz ol ama...
Dokuzuncu nefes... Yalnız kalmalıyım...
Onuncu nefes... Problemler çözümü içinde taşır, hadi onu bulalım şimdi...
On birinci nefes... Ama önce asıl problemi bulalım...
On ikinci nefes... Hadi bul şu problemi...
On üçüncü nefes... Buldum galiba...
On dördüncü nefes... Hadi beni öldürsene...
On beşinci nefes... Biraz daha yanayım...
On altıncı nefes... Zerrem kalmamalı yanmayan..
Ve son nefes... Aman Allahım bu küller ben miyim?
İşte böyle bitmeli o sigara... Ve ben yanıp küle dönmek istiyorum işte böyle... Hikayedeki gibi olmalı... Küllerimden yeniden doğmalı...
Aklımda çekip gitmeler var şu günlerde...
Tüm yolları tıkadığımı zannederken bir film afişinde gördüm gitmelerimi...
Film gibi gerçek hayatlarda, masalsı küllerden yeniden doğmak isteğimi gördüm...
Gitmelerim... Çekip gitmelerim...
Yanmalarım... Tek zerrem kalmayana dek yanmalarım...
Doğmalarım... Küllerimden masalsı doğmalarım...
Gitmelerim... Ve güllerin içinden, ve küllerin içinden dönüp gelmelerim