Ateş ile suyun hikayesi (Can Yücel)

[Nefertiti]

Bana maille gelmişti bu çok hoşuma gitti..sizlerle de paylaşmak istedim..



Ates ile suyun hikayesini bilir misiniz?

Ates bir gün suyu görmüs yüce daglarin ardinda
sevdalanmis onun deli dalgalarina.
Hirçin hirçin kayalara vurusuna,yüregindeki duruluga
Demis ki suya:
Gel sevdalim ol, Hayatima anlam veren mucizem ol...
Su dayanamamis
atesin gözlerindeki sicakliga al demis;
Yüregim sana armagan...
Sarilmis atesle su birbirlerine
sikica,
kopmamacasina...
Zamanla su, buhar olmaya,
ates, kül olmaya baslamis.
Ya kendisi yok olacakmis, ya aski...
Bastan alinlarina yazilmis olan kaderi de
yüregindeki kederi de
alip gitmis uzak diyarlara su...
Ates kizmis, ates yakmis ormanlari...
Aramis suyu diyarlar boyu,
günler boyu, geceler boyu
Bir gün gelmis, suya varmis yolu
Bakmis o duru gözlerine suyun,
biraz kirgin, birazhirçin.
Ve o an anlamis;
askin bazen gitmek
oldugunu.
Ama gitmenin
yitirmek olmadigini....
Ates durmus, susmus,
sönmüs askiyla.
Iste o zamandan
beridir ki:
Ates sudan, su atesden kaçar olmus..
Atesin yüregini sadece su,
Suyun yüregini
Sadece ates alir olmus...



CAN YÜCEL

[DiLeMmA]

Ve o an anlamis;
askin bazen gitmek
oldugunu.


......



Oysa
Düşlerim gibi özlerdim seni
Saklamazdım hiç bir yerimi
Her gece
Yüreğimin üzerinde gezdirirdin
O kızgın elleri
Kırdığım camlar
Gözlerin gibi
Kendime saklıyorum
Her parça birgün
İnce ince
Lime lime
Doğranıyor tenim
Kendime sunduğum iyilikler
Birer birer bittiler