Bir akşam yalnızlığında ...

[DiLeMmA]

Bir akşamın yalnızlığında , sensiz bir gecenin başlangıcındayım...
Sesini gündüzün günbatımında bıraktım...
Hayalin ise yanıbaşımda capcanlı ayakta duruyor...
Cismin ise uzaklarda, yüreğin benle mi bilmiyorum...
Hep bir şüphe kemiriyor içimi senle ilgili...
Ayrılık gününden korkuyorum tam sana alışmışken...
Alıştırmak istemiyorum bu yüzden kendimi sana...
Kaçıyorum hep yüreğimin demir parmaklıkları ardına...
Ama hep sen varsın, senle doluyum, seninim sadece...
Senin üzüntünle muzdarip, neşenle gülüyor gönlüm...
Bana hem çok yakın, hem de öyle uzaksın ki!...
Bitap düşüyor kırık gönlüm şefkatinin uzaklığından...
Yüreğinden gelen sözlerle huzura eriyor konuşurken...
Seni dinlerken susmak istiyorum, anları hafızama kazımak,
Neden konuşmuyorsun dediğinde bile verecek cevabım yok...
Yanında heybetinden dilim tutuluyor sanki, ben dut yemiş bir bülbül...
Sen ise açılıyorsun bir başka oluyorsun yanımda...
Söz denizinde akıntıya kapılmış bir sandalım ben karşında...
Denize açılma cesareti göstermiş ama yüzmeyi bilmeyen,
Bir o kadar da boğulmaktan korkan ve küreklerini ,
Köpekbalıklarıyla savaşırken kaybetmiş...
Sabrınla sür beni gönül denizine, aşkın şelalesine...
Yokolmaya hazırım sularının bağrında...
Bu akşamın yalnızlığında...

[vLad]

Sensiz biten bir günün gecesindeyim şimdi.
Yine yazıyorum seni...
Sen hiç anlamasanda bir kez daha anlatıyorum
Sessizlik ölüm,
Sensizlikse ölümden beter....
Ben ölmekten korkmuyorum!

Düşlerimde buluyorum bazen seni.
Ellerini ellerimden çekiyorsun
Ve ben hatırlıyorum
Hiç bu kadar yakın olmadığını bana..
Ben uzaklıktan Korkmuyorum!

Bazen sessizliğin içinden çıkıp geliyorsun
Sen oluyorum...
Karanlığın içinde yok olup giderken
Beni sensizliğe mahkum ediyorsun.
Ve Biliyormusun Birtanem
Ben sensizlikten de korkmuyorum...

[DiLeMmA]

..sonra derken..
hiiç bu kadar mutlu olmamıştı hüzün
mutluluk ellerini
bırakıp da giderken

ve hiç tadmadığı kadar
sevinçliydi mutluluk
boğazına dizilen
son düğümünü de yerken

olmazdı, olamazdı
ne kısırlar kıskanır
ne bulutlar ıslanırdı
döne döne yüzünden
bumerang edâsıyla
bilmem kaçıncı damla
sıyırıp dizlerini
tam önüne düşerken

o da biliyordu aslında
daha buğuluydu
sevdâ kokardı yüzü
yaşlı sayılmazdı
gözleri hâriç
gençti
gençti ve geçti
ölmek için geçti
düşmek için erken

ve sonra yine derken
mutlulukla ağlıyordu keder
murâdına ererken
ve sırıtıyordu elem
dudağından yol açıp
tırmanıp tırmalayıp
yüzüne hüzünlerden
tebessümler girerken

nerdeydin diyordu
ne-re-dey-din!
bir tek ben seni bu kadar da çok
................................seviyorken...