güzel bir bahar gününde
güneş batmak üzereydi
güneşin batışıyla birlikte doğmuştu senin aşkın kalbime
hatırlıyorum, o gece sabaha kadar uyuyamamıştım, sabahlara kadar seni düşünmüştüm
gecem gündüzüm sen olmuştun
en büyük hayalimdin, ellerim titriyordu seni görünce
geldi o anki yine bir ilkbahar akşamında seni seviyorum dedin bana
mutluluktan uçar gibiydim minik bir kuş gibi kendimi bulutların arasında hissetim
ne mutluydum senle, seni hep kendime ait zannettim
mutlu günler rüzgar gibi hızla esip geçmeye başladı
hızla koştu ve bizi arkasında bıraktı
Hep bana seni seviyorum derdin ama benim bende demeye cesaretim yoktu
sadece tebessüm edip dururdum
seni seviyorum demek istiyordum ama ellerimdeki titreyişler buna izin vermiyordu
bir gece kendi kendime karar verdim bu defa söyleyeceğim diye sabahlara kadar uyumadım yine
bir yaz akşamıydı sana koştum sevinçle, tuttum ellerini, gözlerine bakacaktım, seni seviyorum ditecektim
ama bu sefer gözlerin hüzün doluydu, sende geceyi uyumamıştın kendi kendine karar vermiştin aynı ben gibi
ama ben seni seviyorum diyecektim, kendime cesaret veriştim
sense ayrılalım diyecektin ama buna cesaret edememiştin, gizlemeye çalışıyordun
ama gözlerin ihanet ediyordu sana gerçeği onlar söylemişti bana
kararımdan döndüm, titredi yine ellerim, ağlayarak bıraktım ellerini
yazın o sıcaklığında uşumeye başladım
mevsim hazan gibi geldi bana, esdi ayrılık rüzgarı dort bir yanımda
ağaçların yemyeşil yaprakları sarardı birden savruldu her tarafa
bulutlada uçan o minik küş yerlere düştü birden kolu kanadı kırıldı, yaş damladı gözlerinden
bir yaz akşamında bir güneş batımıyla birlikte kaybetti seni
