Sadakatsİzlİk

[eKiN]

Zamanımızda ne Leyla var aşkını didik didik edecek… Ne de Mecnun var; işten güçten Leyla için telefon numaralarını tuşlayacak…
Ferhat olsaydı şimdi inşaat mühendisi olmuş,yaptığı büyük barajlara hayran hayran bakar, altındaki son model arabayla hava atardı.Şirin’e de sıradan bir kart... “Ben iyiyim. İşler çok yoğun. En kısa zamanda aramaya çalışacağım. Seni çok özledim.”

Şirin ise özlemek kelimesini okur okumaz kartı yüreğine bastırır, gülen gözlerle evlilik hayalleri kurardı herhalde.

Gelen her mesajda eli ayağına dolanan Kerem içine düştüğü sevda ateşiyle döktürür mısraları su faturasının arkasına…Ve anında bir mesaj atar sevdiğine “daima yüreğimdesin’’ diye.

Aslı’ysa oturmuş bir cafede elleri yabancı avuçlarda bakışları arka masadaki yakışıklının gözlerinde… “Hemen cevap vermeyin sevgiliden gelen mesajlara ve bakmayın telefonlara. Bırakın sabırsızlansın” diyor ya tüm dergiler ve kitaplar… Aslı da bekletir aşkını cafelerden.

Kapsama alanı içinde ne az sevda vardır!
Sen çevrimiçi iken tüm sevgililer çevrimdışıdır!

Neden hep bir ilişki,zavallı ağaçlara adını kazıyacağımız bir sevgili isteriz ki? Sevgi nedir? Neden herkes farklı solur aşkı?

Seviyorsan saygı duyarsın. Saygı varsa sevgi ve anlayış da vardır. Ve hiçbir şekilde aşk ihanetin yanında var olamaz. Sadakat saygıdandır ve saygı sevgiyle el ele tutuşmuştur. Güven geçmiyorsa aşkın oturduğu sokaktan, sadakat deniz aşırı ülkelerde kadeh kaldırıyordur hovardalığa.

Bir gün anlarsan sadakatsizlik sıçramış ayakkabına;
Avuçlarının sıcaklığına bıraktığın o narin el koca bir yumruk olup; inerse sevdiğim dediğinin suratına, alnından öperim.

Sadakate, her anlamıyla, köle olup köpekleşebilen herkesin önünde saygıyla eğilirim.


Ve unutmamalı:

Sevgi tanımlamaya kalkmadığın ve kurcalamadığın zaman büyür. Haykırdığında değil.

Aşka en büyük darbe sadakatsizlikten gelir.

VE ERKEĞİN NAMUSU KADININKİ KADARDIR!

[IcEman]

Gittin. Bırakıp tek başıma umutsuzluklarla, yalansız aşklarla, hiç gülmeyecek ve gülemeyecek sensiz bu gözlerimle beni baş başa bırakıp gittin sonunda. Git, haydi sana güle güle. İşte ne halin varsa gör demeyeceğim. Yine de sana lanetler okumayacağım. Sana olan sevgimi asla senin kahpeliklerinle bağdaştırmayacağım.

Evet, ağladım. Bugünde ağladım senin için. Bitti dediğin günden beri her şeyimi dağıttım. Resimlerini yırtmaya, yakmaya kıyamadım yine. Arkandan kötü sözler yazmak istedim. Yazamadım. Hayatımı, yaşamımı, başıma yıktın. Depremde yerle bir olmuş virane gibi kaldım enkazın altında. Sesleniyorlar, duyuyorum. Bağırmak istiyorum. Cevap vermek istiyorum. Gırtlağıma bir şeyler saplanmış sanki, ellerim, ayaklarım uyuşmuş oynatamıyorum. Gözlerimde yaşlar. Aklımda hep sensin yine. Allah belanı versin diyeceğim, diyemiyorum. Çünkü senin suçun beni sevmemen değil. Benim seni delice sevmem. Yıkıntılar arasında, hava soğuk. Bedenim donuyor. Kanım donuyor. Gözlerim, aklım hep bir kör noktada birleşiyor, sende. Keşke diyorum. Hep keşke. Nerden çıkıp da girdin şu benim garip gönlüme? Kaç gece pencere önlerinde, kaç kere evinin bulunduğu sokak başında bekledim. Ellimde hep resminle. Aklımda, benliğimde, yüreğimde, içimde, tâ içimde.

Bir tanem mi demedim sana?
...
Bebeğim mi demedim sana?
....
Her şeyim mi demedim sana?...

Söyle.Seni benim kadar seven oldu mu? Gözlerinden senin için yaş akıtıp, sabahlara kadar resmine bakarken sızıp kalmadım mı? Sağlığından her dakika endişe edip, bir dakika bile olsun sesini duymak için kuşlar gibi çırpınan oldu mu? Söyle. Bir kez olsun bana bahane bulmadan konuş ne olursun.

Tek bir dileğim var Allah dan. Bir gün sende seveceksin. Seveceksin, belki de sevdin de. Eğer karşılıksız içinde arzularsan onu ve ulaşmak istedikçe suratına kapatılan her kapıda,

hep ben geleyim aklına.

Onun için geceleri ağlayıp da, resimlerine baktıkça,

ben geleyim aklına.

Sabahlara kadar pencere önlerinde gelecek mi diye yollarını gözlediğinde,

ben geleyim aklına?

Sesini duymak istediğinde, sağlığından endişe edipte öğrenemediğinde,

ben geleyim aklına.

�Seni çok seviyorum� dedikçe ve bir boşlukta kaldığını hissettiğinde,

asla...

ben gelmeyeyim aklına !



şimdi günler ucuzladı; herşey zaten bir anlıktı , hüzün sırtımı sıvazladı...