Dünya,dünya olalı benim senden yana çektiğim çaresizliği çekti mi?yabancı,dilini bilmediğim bir ülkede kalmış gibiyim. etrafımda insanlar var ama ben onların ne söylediğini anlamıyorum...onlarda zaten beni anlamıyorlar...benim anladığım tek sensin.
Yılların özlemini sana artık anlatabiliyorum. aklımdan geçenleri yüreğine ekebiliyorum... İstediğimde ellerine dokunabiliyorum. parmağımın teki eline dokunduğunda sevinçten ölüyorum ki elini tutunca yanıyorum...Sevgiden kaçılmaz ki..ben neden kaçayım ?diyorum.kaçmam gerekir biliyorum. zamana yeniliyorum. kara bir tabut gibi düşlerim...deniz kıyısına oturup dalgaların üzerime çarpmasını ve bu dalgaların tüm acıları çekip götürmesini istiyorum.ne bir şiir yazabiliyorum; ne seni istediğim an görebiliyorum.
Bana sarılır mısın,şimşekten korksam?
Aradın...dünya herşeyiyle benim oldu. sesin ilaç mı ki telefonu kapattıktan sonra yüzüme bir gülümseme yayılıyor...yoksa ben deli miyim?
Paylaşılmayacak tek varlık sensin...bunun farkında mısın?güneş sadece ısınmak isteyenlerin üzerine doğar.ben ısınmak istediğim halde göremiyorum güneşi.
Karmakarışık hisler heryanımda.geçici bir durum mu bu?bilmiyorum.
Yağmur gözyaşlarımla bile yarışamaz şu an...mutluluktan mı ağlıyorum acaba?bilmiyorum..Sen yanımda olacak mısın?yoksa 3-5 sene sonra adını hatırlamayacağın biri mi olacağım?bilmiyorum...Senin herşeyden önemli olduğunu bildiğim için hayatıma başkası girip çıksa da asıl özlediğim sendin. ben seni özlerken sen beni anıyor muydun?bilmiyorum.Gece seni düşünerek uyumak hayallerimde de olsa senle olmak beni bu alaycı mutlulukla sonsuza dek oyalayabilecek mi?bil-mi-yo-rum...
Beni alıp hiç kimsenin bilmediği bir yere götürsen...adımı bile unutsam...sadece senle olsam,yanında kalsam.....
Zor.....
Yarım yamalak yaşadığım mutluluk,yalnız seni;gözlerini gördüğüm anda mutluluğa dönüşüyor bunu bil!sen yine beni yada seni anlatan şiirler bulabiliyorsun..ben onu
bile yapamıyorum...çünkü hiçbir şair seni tanımadı.eğer tanısalardı yazamayacaklarına bahse girerim.
çünkü sen anlatılamazsın;yazılamazsın...Benim kadar,hiç kimse tarafından sevilemezsin.Seni Seviyorum...yaşadığım en ince ayrıntısın sen.herşeyiyle hatırladığım dünyanın en güzel gözlerine sahipsin çünkü...Hayatıma girdin, bende seninkine...senin için hissettiklerimi yazdım...seni tanıdıktan sonra yaşayacaklarım süpriz olacaktı ama, her zaman herkesin düşündüğü olmuyor; benimde olmadı...
senleyken yapamadıklarım..belki yapamayacaklarım...ve belkide hayallerim...
-Soğuk Ankara'da;ellerimi ısıtmak için çabaladığımda aklıma sen geleceksin... gülümseyeceğim...hayatında olsaydım ellerini hiç bırakmayacağını görecektin. Hava -20 bile olsa yine eldivensiz tutacaktım ellerini...olmadı..
-Her akşam eve geldiğinde ;-mutlaka sinemaya gitmeliyiz-deyip hemen zorla sana yemek yedirip ve sen;-hayır ben tokum- dediğin halde benim inatla yemek yedirmek isteyişim gelecek aklıma...gülümseyeceğim..
-hiç gece 12 seansına filme gitmedim.. beraber gideriz belki diye düşündüm bir ara.olmadı...
-her uykuya dalışımda yastığımın ucunda senin olmanı isteyeceğim..senin olmayacağını bildiğim halde..
-uyumadan önce hep yanağına bir öpücük kondurup iyi geceler dileyecektim.hep dua edecektim "Allahım sabah beni tekrar onunla uyandır".. diye olmadı..
-İşten gelip odamızda başbaşa kalıp kırmızı bir loş ışık ve mumlarla müzik dinleyip sohbet edecektik...olmadı
-odalar arası kucağında yolculuk edemeyeceğim...
-senin yaşadığın ama benim yaşamadığım ve belkide yaşayamayacağım duyguyu (belki ikimizin bir bebeği olsaydı)sana ona okuman için bir hikaye kitabı hediye edecektim, olmadı... yaşanamayacak belkide...
-3 gün arayla bir sürü mum(20li,30luve daha çok)üfleyecektik:)olmadı...
-yaz yağmurunda senle dansedişimiz ve operanın köşesindeki salıncakta oturuşumuzu özlemle anacağım..
Saygı... sonra sevgi... yasadığın ve yasattığın için sana bu kadar bağlandım belkide...
Hayatımın renkli yanı,öbür yarımdın şu on yılda..Yanımda olmasanda...Bilmeni istiyorum;ben sensizliğe zor dayanırım.Belkide dayanamaz ölürüm.
Sevgin o kadar büyük bende...
ipek