Savaslari kaybedecegini bile bile, umutla girebilmeli insan.. Bakarsin, malum hayat ya bu; hersey heran degisebilir; kazanabilir de insan. Yeter ki en kötüsüne, kaybetmeye bastan kabullenmis olsun. O kabul olduktan sonra, hgenis bir yürekle o meydanda savasir insan. Ben hep öyle yaptim..
Sari Gelin...Dogru, cok cetin savaslara da girdim, galip de ciktim cok.
Kendimi muharebe alaninda bir askermiscesine görmem ondandir. Cok kere yere düstügüm dogru, her zaman kanayan dizlerimin siyriklari altinda kendi basima kalktigimda. Belki de yeri geldi esir alindim. Belki de vuruldum bazi bazi.. Ama hic bir zaman o kanli muharebenin mah$er yerinden kacmadim hic. Basimi dik tutmasini bildim. Ve yüregimdeki bayragi hep ellerimin üstünde tuttum, birakmadim onu hic bir zaman yere.Birakmam ve biraktirtmam da.
Apolet diyorsun.. Icimi mi okuyorsun.. Onlar ayri.. Apayri.. O yildizlar ki, icimin en derinliginde..
Merak etme, yeri ve zamaninin geldigine inandigimda, bahsederim; emin ol. Örnek degil, paylasmak adina güzelim..