Keşke bitmiş olSaydı bu RüYa.KeşKe kader seni çıkarMasayDı karşıma.belKi bu kadar acımazDı kaLbim,beLki böyle hasretle bekLemezdi yoLunu gözLerim ve seninle dolup taşmazDı dualarım,DüşLerim..Keşke bütün bu iSyanLArı, sızlanmaları haykırabiLseydi diLim ve 'keşKe şimdi yanımda olsaydın' diye başLamasaydı cümLelerim.Belki bu kaDar SevmezDi seni kalBim.Belki bu bitmeyen özLemlebekLemezdi seni gözLerim.Kim bilir; Belki de SeninLe vaR oLmazdı dünLerim, buGünLerim, yaRınLarım...
[align=right][size=75][glow=purple][b][color=black]$ehzademe yakı$ır tek sevgim..[/b][/glow][/color][/size][/align]
[color=black][glow=blue][size=75][b]ღ mStf.m ღ[/b][/size][/glow][/color]
[color=#d10000]<?PHP [/color]
[color=#0000ff]echo ("[/color][b][color=#0051ff][i] When the rain keeps falling can't you hear me calling? For somebody new Someone just like you [/i][/color][/b][color=#002dff]");[/color]
[color=#e30000]?>[/color]
Bazı şeylerin olmayacağını bilerek beklemek bile, olmayacağını kabullenmek ve bu yüzden beklentilerinden vazgeçmekten daha kolay. Aşkımı türlü yollar deneyerek hayati organlarından yaralamayı nihayet başarmış olsam da, içimdeki yıkıntıları ortadan kaldırmam bir hayli zaman alacak gibi görünüyor. Gönlümden ve ruhumdan çıkardım onu ama aklımdan çıkaramamışım hala. Öyle diyorlar...
Kimse bilmiyor aslında. Çok konuştuğum için belki ne hissettiğimi ifade etmekte çok aciz kalıyorum. Ne kelimelere güvenim var artık, ne de etkileyici cümleler kurabildiğimi düşünüyorum. Yalnızca dilimin ucuna gelenleri düşünmeden ve yargılamadan söyleyiveriyorum. Onun aleyhinde ne kadar çok şey yaparsam, onu o kadar çabuk unutacağımı sanıyorum belki. Belki de düşmanlık ettikçe kinimin büyüyeceğini... Ama nasıl ki aşk başlarken hiçbir mantığa sığmıyorsa, biterken de insanın mantığını zorlayan bir çizgide yürüyor.
Onca şeyden sonra; yani bana yaptıklarından ve yaşattıklarından sonra ve hatta onun gerçek yüzünü gördükten sonra bile, hala bir inatla yüzüne bakamamanın dışında ne yapabiliyorum ki ben. Kırıntısını bile hak etmediği bir güzelliği ayaklarının altına sererken eğilip tek bir parçasını yerden almasını bekledim. Bunu yapmayacağını bile bile bekledim. Hiçbir şeyin düzelmeyeceğini bilerek ve kendime her şeyin düzeleceğine dair yalanlar söyleyerek geçirdim zamanımı ve onun sevgimi çiğneyip geçmesini seyrettim. Şimdi onlar boşa geçmiş zamanlar gibi geliyor bezen. Anlık mutluluklar bile değillerdi. Çünkü kendimi kandırırken de acı bir biçimde farkındaydım kendimi kandırdığımın.
Onsuz olmak, onunla olmaktan hem daha iyi hem daha kolay ve hem de na yazık ki daha onurlu. Bunu biliyorum, ama bilmek yetmiyor. Bazen hala kendimi kandırmak istediğimi düşünüyorum. Asılında ona olan duygularımın, onun bana olan duygularıyla aynı seviyeye indiğinin farkındayım ama sadece tensel bir istek bile aşkı mayalayabiliyor zaman zaman. Sanırım artık bu mayadan da kurtulmam gerekiyor.
Hak etmiyor biliyorum. Yalnız beni ve benim sevgimi değil, ona sunulan ya da ondan uzak tutulan pek çok şeyi de hak etmiyor ama “keşke” demekten alamıyorum kendimi. “Keşke böyle olmasaydı” diyorum hep. Bunun acımı arttırmaktan başka bir işe yaramadığını ve onun hiçbir zaman değişmeyeceğini biliyorum. Ama yine de hala “keşke” diyorum. “Keşke” lerim bittiği gün aşkımda gerçekten bitmiş olacak. Şimdilik sadece yaralı ve hayati tehlikeyi henüz atlatamadık. Ne o, ne de ben...
Alıntı .
Başkaları gitmiş olur, gidince;
Bir sen yakınsın, uzakta kalınca..
...Ben seni unuturum sevdiğim
YIllar öncesi bir kasım gecesinde
Zamansız bir yağmur altında başlayan
O zamansız aşkı unuturum.
Zamanlara sığmayan Keşkeleri çıkardım hayatımdan
Geleceksen bugün gel
Yarın çok geç olabilir ...
Başkaları gitmiş olur, gidince;
Bir sen yakınsın, uzakta kalınca..
Yazılanlar sahte, kalpler sahte, yüzler sahte
Şehveti arzulara gömülmüş dünyalar
Adına aşk denilmiş tatlı yalanlar
Zevk uğruna kandırılan canlar
Sevda uzak olmuş harap kalmış dünyalar