Neden insanoglu, yasadiklarini bazen gözardi etmeyi, hatirlamamayi, ya da yok saymayi yegliyor ki? Onlarla beraber de her halükarda yasanilabilir. Onlar da gercegimizin bir alintisidir. O alinti, tecrübe olarak bize sunulur. Ve degil midir ki; en güzeli tecrübeler ?
Yani demem; suan yasanilanlarin yaninda, eski yasantilarin da icten bir bütünsellikle yasanmasi güzel bir olgu bence.. Ama insanlarin cogusu neden bunlarla yüzlesmekten kaciniyor ki, en aci yasantilarda bile bir güzellik varken..
Kaçmak değil bu. Sorgulanması gereken bişey de değil. Acı veren bir durumun halli sadece. Ölü doğan bir bebeği yaşatmanın imkansızlığı. Araya ayrılık girdimi hiçbirşey eskisi gibi olmaz. Yaşananlara hakkını vermemek onursuzluktur ancak alınan kararlar da saygı gerektirir. Bunları birbirine karıştırma lütfen. Yaşananlar kadar ayrılık ta önemlidir. Herlalleşip ayrılmak bence en güzeli. Hazımsızlığın ne gereği ne de faydası olur. Ayrılık, o çok ince çizgi, çok hassas dengeler içerir. Anlaşamama ihtimali çok özeldir. Saygılı kılmak da erdemdir. Ayrılmayı beceremeyen hatırlanmaz, hatırlanmamalı da....
Ben biraz farkliyim bu konularda, belki de tamammiyle ( diyebilirim yani ) nötral bir insan oldugum icin..
Imkansizlik... Dogrudur.. Ve ayrilik.. Elbette hicbirsey eskisi gibi olmaz. Bir yerde ince bir kirilma baslanir o da dogru. Ki onlari cok iyi bilirim, cünkü ömrüm bu ayriliklarda gecti ( icerigi ne ve nasil olursa olsun ). O yüzden seni anliyorum. Hersey zaten sayginin erdemliginde gelismeli.
Öyle; saygi gösterip, kirmadan ayrilabilmeli de insan. Baskasinin da bir yasami olduguna ve kendi yasaminin da varligina hitaben; bunu yapabilmeli / yeri geldiginde /.
Haklisin, bir de ayrilmayi beceremeyenler var... Bence onlar hatirlanmali; cünkü daha onlara gösterilesi, ögretilesi degerler kalmistir.. Misal, olayina göre, baska insanlara da ayni olayi tekrar ettirmesinler diye..
Kimsenin aşkı da ayrılığı da kimseye örnek olmaz canım. O kadar destan okuduk, kimle geldi geçti. Hepsi yaşamın bir parçası. İyi şeyler hatırlanmalı ve gülümsetmeli. Kötü olanı hatırlamanın hiç anlmı yok bence. Hiç takılma, atla geç....
Örnek olmaz dogru. Sadece belki de kismen diyebiliriz, tecrübedir..
Benim de yasadigim ya da gördügüm pek cok olay var bu hususlarda. Elbette yasamimizin bir parcasi.
Öyle diyorsun da;yasanilan bazi kötü seyler var ki, insan ister istemez hatirliyor; yeri geldiginde yasiyor tekrar.. Elinde degil, silip atamiyorsun o cam kiriklarini.. Anlami olmadigini bilsen de.. Sana kalan, sadece bir kasvet bulutu üzerindeki ve yer yer akmasini bilmeyen sahipsiz yaslar gözlerindeki.. Anlami yok, dogru.. Iste tam o diplerdeyken, yasanmis diyebilecegin güzel seyleri takiliveriyorsa dudaklarina, siliyor elbet icinin acilarini..
dile gelmiyor,suskun isyanım,
duyuyor,okuyor,kahrediyor ama yinede susuyor.
masaya yatırılmış,paramparça haline gülümsüyor inadına,
gönül isterdiki,sevenin ellerinde solsun..
kör bıçaklar altında kadavra olmasın...................
tükenmek ve tüketmek kolay değil,senn bende beni çoğaltırken....