Seni Özlemenin Kitabını Yazabilirim

[DiLeMmA]

Seni özlemenin
Ne demek olduğunu sor bana,
Yetmiş iki dilde anlatabilirim
Kitabını yazabilirim sayfalarca.
Yalnızlığın rezilliğini
Kokuşmuşluğunu
Ve çıplaklığını da.
Ama hiç kimse
Kavuşmanın güzelliğini
Sormasın bana / anlatamam.
Ben sana hiç kavuşmadım ki!

Bilmiyorum
Dudakların nasıldır.
Sıcak mı ateş topu kadar,
Yoksa soğuk mu
Buza kesmiş bir bardak su gibi?
Kıvrımlarına,
Kırmızı karanfiller mi tutunmuş,
Küle gizlenmiş kor mu var?
Tenime değdiğinde dudakların
Cemre mi düşer bedenime,
Mızrap değen bir saz teli gibi
Titrer mi yüreğim bilmiyorum.
Ben hiç dudaklarına dokunmadım ki!

Bir kadını sardığında kolların,
Ürkek ceylânlar
Nasıl kurtulur tuzağından?
Dolu yemiş yaprak gibi
Nasıl titrer bir yürek?
Ellerin nasıl okşar bir bedeni,
Goncalar
Nasıl güle döner sıcaklığınla / bilmiyorum.
Hiç sana sarılıp yatmadım ki!

Kısacası:
Tatmadım kavuşmayı / anlatamam.
Ama,
Seni özlemenin kitabını yazabilirim.
Anlatabilirim daldaki kuşa / topraktaki solucana.
Yokluğunda yıllardır
Özlemine dayanmayı öğrendim
Yokluğuna katlanmayı
Aşağılık avunmayı öğrendim nasılsa
Ustası oldum beklemenin
Tükenmek pahasına.

Ama hiç kimse / kavuşmayı,
İki derenin birbirine karışıp
Sarmaş dolaş aktığı yatağın yorgunluğunu
Sormasın bana ,anlatamam.
Çünkü seninle ben,
Ayrı kaynaktan doğmuş
Sularında hasretleri taşıyan
Başka denizlere koşan iki ırmağız.
Birbirimize uzak topraklarda tüketirken yılları
Aynamızda ayrı gökleri yansıtırız.
İşte onun için
İki dere nasıl karışır birbirine
Nasıl sığar iki nehir bir yatağa /bilmiyorum.
Seninle
Hiç aynı yatakta coşmadım ki!

Sen bana /yalnızca
Ve sadece
Kahpe sensizliği sor
Rezil beklemeyi , özlemeyi sor.
Tanrı şahidimdir
Kurda kuşa
Dağa taşa bile anlatabilirim.
Demem o ki uzaktaki yakınım:
Vuslatlara yabancıyım,
Ama,
Seni özlemenin kitabını yazabilirim.

[DiLeMmA]

Gecenin sayıklamalarına karışıyor çığlıklarım,
Senin olmadığın bir şehrin elleri çöküyor boğazlarıma,
Umudun nerede diye soruyorum gözlerine,
Ne sesim ulaşıyor,
ne gözlerini görüyorum uzaklarda..
Gidişine alıştım,
Herşeye alışırım,
buna da alıştım demiştim
İnsan ne kolay yalan söylermiş meğer..
Ne çabuk kandırabilirmiş kendini bir anda..
Yalnızlık akmaya başlayınca anlarmış aldattığını,
ıssız ruhunu..

Unutulmuşluk dolaşıyor hapsolduğum çemberin etrafında.
Çıkarsam sarpa saracak tüm aklımı biliyorum.

Korkuyorum...

Susuyorum...

Anlıyorum...

[DiLeMmA]

Yeni bir gri başlıyor gözlerimin önünde,
aşk hiç olmadığı kadar hüzünlü bu zamanlar.
Yanlış günlerden geçip giderek bıraktığımız,
mutluluk kokulu dokunuşların ardında
artık o zamana hiç güneş doğmayacak.
Sen ve ben yenilgilerimizle sonsuza kadar başbaşa kalacağız.

Yağmurların bıraktığı renklerle umut oyunları oynayarak geçirdiğimiz anlarda,
o acıtan sona,
gerçeğe vardığımızı hiç farkedemeden ansızın yara alıp yetmemeye başladık birbirimize.
Aşkı da berbat ettik,umudu da...
Bencil sevişmeleri mutluluk dokunuşları gibi yutturarak
yalnızlığın kapılarını sonuna kadar açtığımızı anlamadık birbirimize.
Bütün gün doğumlarını,
ayışığını,
gökkuşağını,
yeryüzünün en kutsal ışıklarını küstürdük gözlerimize.
İnsanoğlunun varoluşunun yazgısı ikimizide vurdu bu sahte aşk oyunumuzda.
Herkes gibi bizde masum olmayı başaramadık.

Aşkı her kandırışımızda,
biraz daha sığlaştı dibe vurmaya yakın ruhlarımız.
Karanlık odaları sahte ışıklarımızla aydınlatırız sandık,
birbirimizi kararttığımızı saklayarak ellerimizden.
Yavaşça gerçek sanmaya başladığımız yalana;
aşkı inandıramadık.
Ve o umudu ellerimizden çekip aldı.

Yeni bir gri başladı gözlerimde.
Aşk hiç olmadığı kadar kızgın artık herkese.
Biz ona ihanet ettik.
Yeryüzündeki bütün acıları üstüne yığarak katili olduk herbirimiz utanmazca..
O artık ikimizede gülümsemeyecek sonsuza kadar.
O artık ne senin nede benim yeryüzümde görünmeyecek...

[DiLeMmA]

Suskunluk artarak devam ediyor... Yazılmayan kelimeleri düşlüyorum, kimse için hiçbir anlam ifade etmeyen şeyler. Gözlerimin önünde fışkıran aydınlığın içinde hayal meyal seni görüyorum. Yüzünde yüzyıllardan arınıp gelmiş olgun bir meyva tadında bir tebessüm. Gülümsüyorsun...

Ben uzun süredir uykulara kapılmadan yaşıyorum hayatı. Bir sürü yalnızlığın içinde birde senin yalnızlığının ağırlığıyla çıkıyorum karanlıklara. Sahte ışıkların içinde ruhunu sarhoşluğun kollarına bırakan binlerce vücudun arasında savunuyorum aşkı korkularımdan kurtulmak için. Gözlerimi her kapatışımda dipsiz bir karanlığa açıyorum aslında büyük bir korkuyla... Düşlerden artık korkuyorum.

Bana bıraktığın bir ucu ızdırap yanığı sözcüklerle yeni cümleler oluşturuyorum geleceğin güne dair. Uyuyamadığım uykularda sana akıtıyorum düşlerin en sıcağını her karanlık gecede. Belki dönersin diye penceremin buğusuna yazıyorum her gece yeniden adını, nefesimin nedenini anlaman için. Yokluğunun karanlığından korunmak için yakıyorum ışıklarımı karanlık saatler boyunca. Seni çok özlüyorum..

Acıların arkasına saklanarak kaçışınla tükenen ışığımı geleceğin güne kadar söndürmemek için çabalıyorum şimdi. Çoğu gün hasretten saçmalıyorum. Sarılacak birşeyler arıyorum en sonunda yine seni istiyor aklımı yakıp kavuran dokunuşlarım. Bekliyorum ne zaman biteceğini bilmeden. Sessizce birikiyorum. Suskunluklar artarak devam ediyor...

[maXimuS]

çok güzel bunlar ellerine sağlık

[Zen]

DiLeMmA bitanedir cunku... usta : ))

[DiLeMmA]

çok güzel bunlar ellerine sağlık

Sağolllll okudun mu ki

[maXimuS]

okumazmiyim sonuna kadar noktasina kadar

sen yazcan ben okumucam hee

[DiLeMmA]

okumazmiyim sonuna kadar noktasina kadar

sen yazcan ben okumucam hee

hee vayy be

[maXimuS]

vay hemde ne vay