Sen biliyorsun belki ama bir farkı var bunun
Beni kimse burdaki gibi bilmiyor
Kırılganım, kanatlarım buzdan heykeller gibi
Sıcağa gelemem, gündüz çıkamam bu halde dışarı
Burası serin her zaman
Burda yazmak güzel, belki daha kolay
Belki de anlayacak çok fazla insan var
Sokakta kiminle tanışabilirim ki
Ben inandım ki, "Sokakta bulduğumu sokakta kaybederim"
Aramadım bu yüzden
Konuşmadım kimsem yok diye
Dert de olmadı ama bu bana
Böyle bir kısa hikayem de çıktı buraya bu şekilde
Adım kırılgan, deniz gibi kayganım
Korkarsam akarım, anlamaz kimseler
Ağlasam görmezler sırılsıklamım her zaman
Maviyim, hüzünle kaplı her yanım
Ama bana bakıp iç çekerler
Efkarlanırlar
Bir dinleseler, bende ne efkarlar var oysa
Dert değil der geçer giderim...
[b]His eyes are like angels but his heart is cold[/b]
Ne kadar anlatsamda anlamadılar...
Ne geceleri parlayan ışıklı şehirleri
Nede sessiz bir göl kıyısındaki durgun yakamoz ışıkları...
Hep o ışıklar yandı ben izledim,
Hep o şarkılar söyledi ben dinledim.
Ben hiç seni sevdiğimi şöyle bağıra bağıra kimseye söyleyemedim.
Şimdi sen gittin.
O şehrin parıltılı ışıkları arasına.
Ben hep ben olsun istedim izlediğin ışıkları
Gözlerime bakmanı istedim.
Ben hep ben olsun istedim dinlediğin şarkıları
Şarkılarımı dinlemeni istedim.
Ama ben sen yokken hiç şarkı söylemedim.