Oturduğum yerden geçer
Dağların ardı
Başakların içinde ince bir yol...
Döner,kıvrılır dolanır
Bilmez kurbanım
Umutsuz,
Belki kalbim, belki içim
Bir sancı saplanır
Yitik bir sevi anısına.
Bekleyiş bu,
Gözlerim yola takılı
Ne bir haber yollar
Geliyorum demez
Zannederim dönecek
Sevdi sevecek.
Bilmez kurbanım
Hasret, özlem
Kapandı kapanacak gözlerim
Açar!
Sevdası umutlarımda.
Muradımı vermez elime
Ve almaz üstüne kara sabahımı
Senin yarattığın ellerin bu
Dinlemez, sağır kesilir.
Nasıl başlasam
Nasıl anlatsam
Seni sevmek,
Sabırdır, ipin ucunda
Metanettir,cesarettir.
İşte bu hasretin
Yolları devşirtir
Dağları geçirtir.
Umut olmasa
Değil bilmek seni
Sevmek seni
Böyle ayrı kalmayacaktık
Böyle yalnız...
Böyle hasretler içinde
Kaç sabahlarım karanklık
Gölgen koynumda bana sarılan
Hemde mutlulukla,sevecenlikle
Sunar en güzelinden sevdayı.
Sözüm yok gülen çocuklara
Şafakla doğan yaşamaya
Oturduğum yerden geçer
Dağların ardı
Başakların içinde
İnce bir yol
Sözüm onadır.