Beşiktaş - Kadıköy vapur seferlerinde anladım hayatın anlamını ... Sevmeyi sevilmeyi yaşamayı ve hayatın çeşit çeşit oyunlarla süslü olduğunu ... Sonra zamanla o vapurda seyahat ederken martılarla konuşmayı öğrendim ... sevgiyi anlattılar bana ... birde senin beni ne kadar sevdiğini...
Kız kulesinin yanından geçerken buram buram tarih kokuyordu sanki her yer... İnsanlar nasıl bir cümbüşün içinde yaşadıkları bilmeden boş boş bakıyorar etrafa ... Görmüyorlar Üsküdar sahil kıyısını saat kulesini göremiyorlar Topkapı sarayını Dolmabahçeyi Sarayburnunu.... Sanki onlar bile umutlarını yitimişler yaşamaktan ... Gözleri boş bakıyor insanların bana ve hayata... Oysa benim her sabah uyanışımın bir anlamı var ... amaç nefes almaksa sadece hayatta bunu zaten yapmıyor mu insanlar ... Derin bir deniz havası var içimde ... Mavi huzur veriyor bana ve yeni umutlar...
Bir tren daha kalkıyor Haydarpaşadan kimbilir hangi güzel kentler içinden geçiyor .. Gözlerimi kapatıyorum ve o trene bende biniyorum.. Gidiyorum Anadolu'ma . Hasretini çektiğim topraklarıma taşıma . Bir köy kahvesinde Çay içip domino oynuyorum ... ve insanlarımla paylaşıyorum yaşantımın anlamını .. Seni....
Sonra birden bozuluyor bu armoni ... Sanki gördüğüm düşler gerçekmiş gibi ve kaybettiğim umutlarım için ağlıyorum ... Ben Beşiktaş - Kadıköy vapur seferlerinde anladım hayatın anlamını ... Uyandığımda Kadıköydeydim....