"Matrix" üçlemesi "Revolutions" ile sona eriyor
Düşgücünün sınırsızlığını vurgulayıp dururuz ama aslında insanoğlu hep aynı öyküyü anlatıyor. İyiyle kötünün mücadelesini, Tanrı'nın eseri insanla onun düşmanları arasındaki savaşı. İnancın ve sevginin sürekli sınandığını ve ancak sınavı geçen yüce ruhlar sayesinde sonsuzluğa erişilebileceğini yineleyip duruyoruz. Kutsal kitaplarda anlatılan, değişik biçimlerde tekrak tekrar karşımıza çıkıyor. Din, en kârlı ticaret. iman da en geçerli promosyon. Materyalist dünyamızda bunlara değinen ve biçimi de yenileyici olan her şey rağbet görüyor. Bilimkurgu sinemasına yenilik getiren olumlu niteliklerine, hatta birtakım erdemlerine rağmen "Matrix"i de bu kısır döngünün dışında tutmak mümkün değil. Üçlemeyi sona erdiren "Revolutions"dan çıkınca, o sevgi ve inanç propagandasına rağmen kiliseye koşup mum yakmak gelmedi içimden! Tanrı sevgidir gibi modern yaklaşımlarla donatıp, üç semavi dinden gelenlere hürmette kusur etmeyen, Budist ve Hinduları da "karma" vesilesiyle kucaklayan, mucizelere inanmak şartını fazlasıyla zorlayan, insanlığın sanal alemdeki bu varoluş serüveni fazla savaşlı, fazla dövüşlü, fazla kurşunlu geldi bana. Mistik değil en dünyevi anlamıyla dini olma seçeneği, güneş gözlüklerinden uzun pardösülerine tepeden tırnağa siyahlara bürünmüş, elinden silah düşürmeyen, durmaksızın sağa sola tekme ve yumruk savuran, düz duvara mecazi olmayan anlamda tırmanan stilize Matrix karakterlerine ancak Haçlı ordularının askerleri kadar yakışıyor.
Kuşkusuz oldukça ilginç bir seyirlik olan ilk "Matrix" has sinemaseverlerle geniş kitleyi aynı noktada buluşturabilen bir biçim-içerik örtüşmesini sağladı. Ama etrafında yapay bir efsane yaratılması, yazılı yayınların da etkisiyle adeta felsefi bir yapıt muamelesi görmesi çok abartılı bir durum. Gerçek şu ki, alt metin okuma kaygısı falan duymayan ezici bir çoğunluk için mükemmel yapım tasarımı, ustaca gerçekleştirilmiş efektleri ve aksiyon sahneleriyle öne çıkıyor bu üçleme. Geriye kalanlar ise yapay zekanın ve makinelerin iktidarı topraktan gelip toprağa gidecek türden devraldığı bir gelecek distopyasında, ilk Hıristiyanların Romalılarla mücadelesine denk bir epikte, Descartes'tan başlayıp birçok filozoftan izler buluyor.
Matrix'te kıyamet günü
Hem olumlu hem olumsuz anlamda "Spielbergvari dahiyane" bir taktikle her nabza göre şerbet veren Wachowski biraderler "Revolutions"da dengeyi tutturmakta hayli zorlanıyor ve ağırlık noktası ister istemez İncil'e kayıyor. Final sürprizini bozmamak için dudaklarım mühürlü ama sonuçta bir kıyamet günü versiyonu izliyoruz. Gökten ateş yağıyor ve bir aksiyon kahramanı olarak İsa Mesih, kendi karşıtı olan Deccal ile karşılaşıyor...
Wachowski Biraderler'de, yapımcıları Joel Silver'da ya da Hollywood'da bu iki bin yıllık kutsallığı bozacak, filmin adındaki devrimcilik cesareti var mıdır dersiniz?
"Matrix Revolutions"
Yön. / Sen: Larry & Andy Wachowski / Gör. Bill Pope / Müz: Don Davis / Oyn: Keanu Reeves (Neo), Carrie-Anne Moss (Trinity), Lavrence Fishburne (Morpheus), Hugo Weaving (Ajan Smith)
Kaynak: Milliyet