bazen özgürlüğün simgesi uzakların hasretini andıran masmavi bir gözdeki yelkenli gemilerin tuzak kurduğu helezonlardaki kayboluş hikayesi,bazen neşeli bir anın çimenlere yerini bırakan bazen kıyamadığımız bazen çiğneyip geçiverdiğimiz doğadaki;bazen kimseyi yanımızda bulamazken avunduğumuz doğada saklıydı bazen bir kuytusunda bazen uçsuz bucaksız göğe uzanış rüzgarın esintisiyle yoldaşımız doğa
gizemlerinde gizliydi tüm sır;bazen güneşin doğuşundaki ve batışındaki kızıllıktı bizi alıp götüren bazen kızdığımız her yeni gün neden halen aynı oluşumuzun ısrarlı sitemlerinde bazende her gün batımında hiç bir şey alamamanın nasibindeydi,bazen hüzünlenir bazen intikam alırdı mor renk bazen alaylı bir tavır ile onları alt etmenin ifadesiydi her zaman
bazende düştüğümüz durumdan çıkmamanın düşüncesi sarardı tüm bedeni mora ne yakındık nede uzak;bazen kıpır kıpır olurdu yürekler tüm canlı renkler düşlerde bizimle beraberdi hiç aklımıza gelmezdi beyazı severken
siyaha tutkun kalacağımız;siyahı sevmezdi yürekler siyah yalnızlığın,
kör kuyuların,kötü adamların eseriydi ama en çok beyazdı düşleri düş yapan baharı bile güzel kılan çiçeklerin renk cümbüşüydü,kışı farklı kılan hep aynıydı,bir gelinlik rüyasıydı benliğe yıllardır sindirilen,
neye yarardı bezen cıvıl cıvıldı yaşam bazen karanlık adı kalırdı hep dillerde hatırlatırdı bazen sevdiğinin içindeki renk ama hep de hatırlatırdı kaybettiğin andaki zamanı geçmez düşüncelere gebe kalır
siyahı tercih eder bir dahaki sabaha merhaba diyinceye dek renkleri unutur hayatını mantığa yöneltir mantığa rengi giydiremezdin......
senin yüreğin renkler kadar olsun diyemiyorum renkler senin yüreğin kadar dolu , adıda aşkın rengi olsun
