Enigma'nın yeni albümü "Voyageur", dinleyenleri hayal kırıklığına uğratmayacak.ROMEN asıllı Alman müzisyen Michael Cretu'nun projesi Enigma, on küsur yıldır müzikle ilgilenen herkesi bir şekilde yakalayan albümler üretiyor. Yıllardır İspanya'nın Ibiza Adası'nda, '80'li yılların ünlü pop şarkıcılarından biri olan eşi Sandra ve çocuklarıyla yaşayan Cretu, son Enigma albümü "Voyageur"da bizi gene ruhsal ve müzikal bir yolculuğa çıkarıyor.
Aşağıda Michael Cretu ile yapılmış özel bir söyleşi okuyacaksınız.
Enigma'nın dört stüdyo albümü ve "Greatest Hits" CD'sini kapsayan 13 yıllık başarısının ardından Enigma projesini sona erdirmeyi düşündüğünüz oldu mu?
Michael Cretu: 1990'da ilk albümü kaydettiğimde kendime bu soruyu sormuştum ve eğer belirlediğim standartları tutturamazsam, ikinci albümü yapmayacağım demiştim.
2003 yılında sizi beşinci albümü yapmaya iten ne oldu?
MC: Artık anlatabileceğim her şeyi anlattığımı düşündüğüm zamanlar oldu. Ama Enigma devam edecekse, yeni albümün eski stilde ama farklı bir albüm olması gerekiyordu.
Enigma başlangıçta 10 yıla yayılması planlanan bir projeydi değil mi?
MC: Doğru. Beşinci albüm, yeni bir ilkin başlangıcı, Enigma'nın ilk döneminin son parçası niteliğinde. Üzerinde çalıştığım son iki haftada "Voyageur"ü gerçek bir Enigma albümü yapmayı başardım! Benim için önemli olan ortaya çıkanın gene Enigma'ya ait ama farklı olmasıydı. Sample içermeyen ilk Enigma albümü bu. Ama bir leitmotif'i var ve içinde etnik öğeler yok.
"Voyageur" ile yolunuzu hangi rotaya çeviriyorsunuz? Yeni bir döngünün başlangıcı mı bu albüm?
MC: Bu kez öyle büyük bir planım yok. Ama doğal olarak, kendimi bir futbolcunun yerine koyacak olursam oyunun sonrası, aslında oyunun öncesidir.
Enigma'nın eskiden ses ve din üzerine daha radikal parçaları vardı...
MC: Evet bazı doğaüstü öyküler vardı ama artık bitti. Parçalarda hâlâ doğaüstü bir tat var ama sözlerden çok müzikte hissediliyor.
Sizin için hep 'konsept albümler üreten kavramsal sanatçı' gibi klişeler üretildi...
MC: Hayır, çalışmaya başlama aşaması, benim için gideceğim yönü bilmeksizin 10 bin millik bir yol için tren bileti satın almak gibidir. Önceden tek bildiğim, bir pop albümü yapmak istediğimdi. Normal şarkılar yazıp hepsini art arda sıralamak istedim sadece.
Ama bu kez bir ana fikir yok muydu aklınızda?
MC: Hayır kimsenin böyle sanmasını istemiyorum ama gene konsept bir albüm yapmış gibi oldum. Başlıkların sırasına ve adlarına, şarkılarına baktığınızda öyle olduğunu düşünebilirsiniz.
Siz kendi başınıza bir grup, besteci ve aranjör, orkestra ve sanatçısınız. Şarkılarınızı yazarken nasıl ortak bir payda buluyorsunuz?
MC: Bu hareketli bir süreç. Bazı günlerin çok iyi olacağını hissederim. Zihnimi özgür bırakmaya çalışırım. Yaratım süreci sırasında kendimi düşünmemeye zorlamam gerekir. O zaman sanatçı olurum. Düşünmek, yapımcıların işidir. Yaşamım boyunca sanatçılığı, yönetmenliği ve eleştirmenliği kendimde birleştirdim. Oldukça dengeleyici olduğunu söyleyebilirim.
Kulağa karışık geliyor. Çalışırken çokkişilikli mi oluyorsunuz?
MC: Kesinlikle. Bunun nedeni, orkestra şefliği eğitimi almış olmam. Bir şefin mükemmel bir enstrümantalist ve besteci olması gerekir.
Ama şarkı söylemesi şart değildir...
MC: Doğru. Bünyemde yedi mesleği barındırıyorum zaten. Ses mühendisliği bile yapıyorum!
İlk dört albümünüzde korolar, rahipler ve flütler vardı. Onların seslerini bu kez duyamıyoruz...
MC: O belirgin öğeler yok. Ama artık ben bile bıkmıştım onları duymaktan. Kendimi tekrarlamaktan nefret ederim. Yalnız aranje ya da beste değil icra da yapıyorum. 10 yıl sonra hâlâ aynı enstrümanları mı kullansaydım? Kendi kendimden sıkılırdım.
1988'den bu yana Ibiza'da yaşıyorsunuz. Enigma'nın soundu'nun bu adayla bir ilgisi var mı yoksa bu parçaları herhangi bir yerde de üretebilir miydiniz?
MC: Enigma, insanlarla çevrili olduğum bir yerde yaratılamazdı. Hele bir şehirde asla. Belki Kuzey Kutbu uygun olurdu. Görsel anlamda dikkatimin dağılmayacağı bir yer olması gerekiyor. Okyanus manzarasıyla aklımda kendi dünyamı yaratabiliyorum.
Enigma prodüksiyonlarının sonundaki yorgunluk sizin için olağan olmalı.
MC: Yorgunluk ve uykusuzluk bana yatıştırıcı gibi geliyor. Bunlar aynı zamanda işim sırasında beni uyanık tutan heyecan ve zevk kaynaklarım.
Özellikle gece çalışmayı seviyorum.
Çalışmak için çok yalnız bir tarz seçmişsiniz kendinize.
MC: Neden? Ben bir yalnızım ve yalnız öleceğim. Yalnız insan, diğerlerinin arasında mutlu değildir. O, mutluluğunu kendi başına, kendi odasında bulur. Ben de öyleyim işte. ÇEVİRİ: A.O.
Kaynak: Milliyet
