Birgün Türkler,Amerikalılar ve Japonlar sözde "Uzaya kadar uzanacak,dünyanın en büyük alışveriş merkezi ve teknoloji&bilim araştırma derneğinin içinde olacağı bir bina" yapmaya karar vermişler..Projenin planlaması yapılmış..binlerce kişi başlamış çalışmaya...
Aradan 3 ay geçmiş 300 katlı bir bina olmuş daha yarısına bile ulaşamamışlar ama o kadar azimle çalışıyolarmış ki; bu binanın 1 sene içinde biticeğine kesin gözüyle bakılıyomuş..her neyse aradan 1 ay kadar bi süre daha geçmiş ve bina "çat" die ortadan ikiye ayrılmış..O an herkes şoka girmiş bağrışlar,çağrışlar falan binanın yarısı gittikten sonra herkesin umutları suya düşmüş kimse tekrar yapmayı göze alamamış..O an kimsede bir ses yok herkes çok üzüntülü
Bi anda Japonlar ağlamaya başlamış "Bizim teknolojimiz bu kadar şeye yenik mi düşünecekti hani bizim atalarımıza verdiğimiz sözler" diye
Ardından Amerikalılar ağlamaya Başlamış "İnsanlarımız öldü,Amerika bunun intikamını alıcak,biz bunu başarıcaz onca Kimyasal maddemiz boşa gitti..God bless america" die
Bi bakmışlar türklerde bi sırıtma kimsenin umrunda değil..hatta ohh bile çekiolar aradan bi tanesi "La ahmet iyikide çimento koymamışız la bak yoksa bizde bu ecnebiler gibi ağlicaktık"