hayattan alacığımı almaya söz verdim
bu sözü taa küçükken verdim
baktım etrafıma şöyle bir
dedim ki buralar benim
büyüdüğümde engelleyen çok oldu
önümde sıraya dizilmiş binlercesini gördüm
çekilin demek kar etmedi
oturdum kara kara düşündüm
gönlüm aniden kapanıverdi, esen rüzgara karşı
dünya o kadar güzel gelmedi gözüme artık
binlerce manyak, binlerce sapık
bunlar varken neyin sahipliği dedim kendime
güç toplamaya çalıştım şimdiye kadar
açmaya çalıştım kalbimi kaplayan sisi
benden alacaklarını düşündüm
haklıyken haksız duruma düştüm
pes etmedim hiçbir zaman
içimde biriktirdiğim histir buna şahit olan
umut can yoldaşım, aynalar kankam
nerde bir ışık görsem oraya üşüştüm