Kanatları,
lacivert denizlerin yansımasıyla
maviye çalan
ürkek bir martı gibisin.
Dünyanın en ürkek,
dünyanın en hassas,
dünyanın en tatlı martısı.
Her kanat çırpışında usulca
uzaklaşıyor,
uzaklaşıyorsun sevdiklerinden
süzülerek.
Sen süzülüyorsun,
sözlerimden yaşlar süzülüyor.
Gözlerimden yaşlar süzülüyor
denizlerin maviliğine,
gözlerimden yaşlar süzülüyor
sana ağlayan yüreğime.
Her kanat çırpışında
uzaklaşıyorsun
uzaklaşıyorsun ama,
sen kanatlarInı çırparken
senle çırpınan
sevda dolu yüreğime
hüzünlü akşamlardan kalan bir hisle
daha da,
daha da
yaklaşıyor,
yaklaşıyorsun...