kendilerinden umutlu, kendilerinden kederli,
daha uzun ömürlü kendilerinden.
Sevdim insanlardan çok türkülerini.
İnsansız yaşayabildim
türküsüz hiçbir zaman.
Hiçbir zaman beni aldatmadı türküler de.
Türküleri anladım hangi dilde söylenirse söylensin.
Bu dünyada yiyip içtiklerimin,
gezip tozduklarımın,
görüp işittiklerimin,
dokunduklarımın,anladıklarımın hiçbiri, hiçbiri,
beni bahtiyar etmedi türküler kadar...
Nâzım HİKMET
[b]Bütün renkler aynı hızda kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler...[/b]