Telef'o(lu)nmuş hayatlar ( Fanta'dan)

[fanta]

Telef’o(L)nmuş Hayatlar..



Teknoloji doğdu unutkanlık bozuldu, bilmem kaç megapikselli anılar her daim cepte taşınıyor ve eski moda bir kalbin içinde ikimizin resmini taşımak yerine, telefonumun arka planında süslüyorum resimlerini. Eskiler nasıl yaşamış aşklarını ve dostluklarını, anlayamıyorum. Ya, doğum günlerini hatırlamak önemsizdi ve kimse aynı yastığa baş koyduğu aile fertlerinin dışında başkasından haber beklemiyordu, ya da çevirmeli, çevirmesiz ,telefonlara veyahut kapıya iki kere vurupta kendini belli eden kapıcının yolunda mıydı gözler? Artık sorun yok cep telefonlarımızın hatırlatmalarına işliyoruz en güzel günlerimizi. Şarjı yettiğince en büyük sırdaşımız oluveriyor

Bizden daha akıllı zannediyoruz bazen çünkü o 200 tane isim ve numarasını aynı anda tutup en güzel ve özel 200 mesajı aklında taşıyabiliyor Bizse daha dün ne yedğimizden, yaşadığımızdan bilhaberiz. Artık o kadar bağlıyızdır ki teknolojiye kendi doğumgünümüzü bir gün önceye kurduğumuz’’ yarın doğum günüm oleeyyy’’ diye not düşdüğümüz hatırlatmalardan öğreniyoruz Ve saat 12’yi geçtiği gibi sanki 1 yıldır bu günü beklercesine daha kendi doğum günümüzü hatırlamazken başkalarına çamur atıyoruz ‘’Teknoloji denen bişey var kardeşim kaydet telefonuna ötsün, bak bana ‘’ Yok, yok, eskiden insanlar ya çok akıllıydı ya da doğum günlerini önemsemiyorlardı, ne de özel günleri...



Üretilen bütün aletlerin hepsini kişiye. Ferte benzetmeye çalıştılar Kahve makinesını ürettiler ki annen kadar güzel kahve yapabilsin Oysa ki; o makinayı evde çalıştıran yine annemdi ve annem zamanla unuttu güzel kahve yapmasını, ben 3’ü 1 aradanın arasında kaldım Sonra biz mi benzedik onlar mı bize benzedi anlamadım ama bir telefon ile ne kadar ortak yanımız olduğunu anladım Sevmiyorduk ama sanki seviyormuş gibi, bir alışkanlıktan, bir mecburiyetten yanımızda taşıyorduk onu Tıpkı sevmediklerimize kıyamadığımız günlerde ki gibi .Onlar da ve biz de alınıyor, satılıyor ve daha iyileriyle takas ediliyorduk. Canımız sıkıldğında vazgeçemiyorduk aşktan ve sevişmekten vazgeçemediğimiz gibi. Papazdık, aynı plavı hergün yiyemiyorduk .Sonra ara sıra, sıra, smıra kalmadı, yanımıza almayı unutuyorduk ve bazen ben seninle oturduğum o çay tadındaki sahil muhabbetlerinde, sandalyede seni, masada onu unutuyordum



Emrah Ateş

[cRyStaLL]

hoş..

[fanta]

teşekkürler deneme yazılarımdan birisi bu Eğer rağbet görürse diğerlerinide koyarım Eski kadro olduğunda çok koyardım

[Mistakè]

Teşekkürler güzel.

kimse bizi adam yerine koymuyor ya neyse..

[fanta]

kim koymuyor söyle kırayım çenesini

[Mistakè]

o zaman hemen çeneni kır

[fanta]

valla bilmiyorum iki tane daha şiir koydum bir ara oyun oynamaktan kimse yorum yazmıyor Beğenmediyseniz beğenmedik diyin ya sonra kıyamıyorum koymaya

[Mistakè]

Ben bilmem yeni geldim koyarsan okurum kendi adıma söyleyeyim.

tabi sen bilirsin, kendine göre sende haklısın.

[fanta]

bir kişininde okuyacağını bilsem koyarım

[Mistakè]