küçükken hakim olmak istiyordum.. sonra avukatlığı düşündüm. sonra psikolog olmak istedim. sonra öğretmen...form tesliminden bir gece önce bambaşka bir meslek seçtim kendime... şimdi mesleğimden çok memnunum... çocukken herkes birşey olmak ister ama çok azı büyüdüğü zaman o mesleği seçer...
Futbola tutkum çok fazlaydı. Gün aşırı futbolla ilgilenirdim, gerek oynayıp gerekse televizyondan bütün futbol haberlerini takip ederek en büyük keyfimle meşgul olurdum. Tutkum öylesine fazlaydı ki; evin içinde bile kendi kendime maç yapar hatta bazı eşyaları kırardım (ah ah az azar işitmemiştim) Yırttığım ayakkabı sayısı da cabası tabi..
Gençlik dönemlerine adım attığım sıra Gençlerbirliği'nde bir dönem oynamıştım ama sonra bırakmak zorunda kaldım. Ya şimdi derseniz ? Futboldan eskisi kadar zevk alamıyorum malesef.
O zamanlar soranlara, okuyacağım okulları sıralardım. Lise, yüksekokul, fakülte.. Ama bunlar tamamen kulaktan dolma bilgilerdi. Yüksekokulla fakülteyi ayırt edecek yaşta bile değildim. Buna rağmen sıraladığım tüm okulları bitirdim, son aşamaya geldim. Mühendis olmak isterdim olmadı. Ne mühendisi olacağım bile önemsizdi:) Buna rağmen bulunduğum noktadan memnunum, istediğim yere ulaşabilmek için de çok az bir gayrete ihtiyacım kaldı ve ÇOK MUTLUYUM.
[dropshadow=#ffffff][i][color=#ff00ec][b]Bugün Yüreğimde KOCAMAN bir gül kokusu var...[/b][/color][/i][/dropshadow]
[color=darkblue][blur][i][b]Çaresizdir sarsılır yüreğim, sanki bir gemidir.. Bu sessizlik, hüzün dolu aşkımın matemidir.. Matem tutan gemimde, inan bu son seferimdir..[/b][/i][/blur][/color]