Uğur Arslan

[SoCRaTeSs]

Anne, O elinde tuttuğun zarf
bir ihanet anında örülmüştür
Ve zarfın içindeki kağıt
er mektubudur görülmüştür...
Doğum günüm bu gün 3 Aralık
Ve şafak karanlık
Bu mektubu sana yazıyorum anne
Dün sevdiğimle ayrıldık
Son mektubuymuş bana yazdığı
Bir daha yazmayacakmış
Demek sevda ayrılığa bir ay dayanırmış
Ve asker ocağında terkedilmek de varmış

Bu mektubu sana yazıyorum anne
Bu gün doğum günüm 3 Aralık
Ve şafak karanlık

3-5 nöbetindeydim dün gece
Bir şarjörün boşluğunda içtim son sigaramı
Ve yorgan gibi üstümü örttü kar siperde
Sabaha karşı biraz içim geçmiş
Hayalin gözümün önüne geldi anne
Kızkardeşimi de verdiğinden beri sevdiğine
Bir ben bir de sen kaldın geriye

Üzülme anne üşümüyorum
Bekliyorum elim tetikte
Bekliyorum memleketi ve seni
Ve artık beklemiyorum beni beklemeyen sevdiğimi
Beklemiyorum yüreğimi ve aşkımı
Soğuk siperde yalnız bırakan sevgiyi
Ve bekliyorum anne elim tetikte
Eğer girerse menzile vurup öldüreceğim
Hem aşkı hem sevgiyi

Geçen gece karakolu bastılar
Kurşunlar yağmur gibi yağdı üzerimize
Garip gelecek belki sana ama
Ortalık bayram yeri gibi oldu anne
Biliyormusun o an hiç korkmuyorsun
Herkes kendini bir sipere atıyor
Ve gecenin karanlığında kurşun yerine
Işıl ışıl yıldızlar yağıyor sanki üzerimize
Ve ölüm bile aklımıza gelmiyor anne
Canlar, canlar gidiyor
Gidiyor canlar
Ve kimbilir ne zaman bahar

[Bitanesi]

Sen Ve Ben


herkes dört gözle tatili beklerdi
bense okullarin açilmasini
çünkü seni görmek vardi koridorlarda
ve bana gülecegin günü beklemek.

ben okul bahçesindeki agaca, basharflerimizi
sen gönlüme sevdanin adini yazmistin
ben sirama isimlerimizi
sen kalbime ilk aski yazmistin.

senden sonra sana yazdigim siirlerden
haberin bile yok
ve yagmur yüzüme vuruyor
ve soguk.

okuldan sonra
her dolma kalem, her lacivert kravat
her beyaz gömlek ve yakalik
ve her 12 aralik
sen gelirsin aklima
çocukluk iste, belki de ilk Ask
belki de ilk delilik.

seversin demistin ya hani bundan sonra da
inan ki o kadar kimseyi sevemedim
ve o iki kelimeyi senden sonra kimseye
ama kimseye söyleyemedim.

belki hiç olmadin benim için
belki de azdin
ama olsun
ben hep sana siirler yazdim.

ceketimi ve kravatimi sakliyorum hala
birinin üzerinde tebesir
birinin üzerinde ayran lekesi
ve Seni Seviyorum Hala
elmayi da, havayi da, suyu da

ve bilmeni istemiyorum hala
sana siirler yazdigimi
ve bilmeni istemiyorum bütün bunlari
çünkü hersey böyleyken güzel
en dokunulmamis, en yasanmamis
ve en tadilmamis haliyle.

bir sahilde elele dolasilmamis
ve bir kafede çay içilmemis haliyle
hersey
böyleyken güzel belki de

ama sen gönlüme sevdanin adini yazmistin
ben askina tutulmus bir deli candim
sen gönlüme sevdanin adini yazdin
ben askina tutulmus seni ararim.
Seni Seviyorum...






Ugur Arslan

[Juclecia]

Bir Çiçek Aldım

Dün gece yine yalnızdım
Sokağa çıktım
Ve kendime bir çiçek aldım
Kendim almamış gibi yürüdüm sokaklarda
Ve yalnız değilmişim gibi düşündüm
Ama her gece gibi
Dün gece de yalnızdım
Ve kendime bir çiçek aldım
Bir saat geri alınmış saatler
Ben geri almadım
Ve bir saat daha yalnız kalmadım
Bir masaya oturdum
İki çay ısmarladım
Ben içtim
sen soğuttun
sana söyleyeceğim her şeyi yuttum
çok dert etmedim
çünkü yoktun
dün gece yine yalnızdım
rahat ağladım
yokluğundan gizlemedim gözyaşlarımı
ve lambaları hiç karartmadım
dün gece
her gece gibi yalnızdım
sokağa çıktım
ve kendime bir çiçek aldım
sen sandım
Koklamadım.


Uğur Arslan

[SeNSiZiM]

Deniz Feneri

Sen Deniz Feneri
Hüzünlü bir kIs günü basladI yolculugun
Çocuklugun yIkIk kentlerde
Ve kesme kaya caddeli ahsap evlerde geçti.
Okuma yazmayI ögrendigin
Gazetelerdeki terör sayfalarI
Ve Haliç tersanelerinde korsanlar
Evden çikarken vedalasIrdI babalarla evlatlar...

Her sokagIn basInda analarIn isyanI dururdu
Ve günler kIsa ama geceler uzun olurdu.
Bir kursun bir liraya
Ve bir hayat bir kursuna mal olur,
Senin dogdugun yerlerde
insanlar can evinden vurulurdu.

Sen Deniz Feneri
Sarayburnu'nun dimdik delikanlisI
Yavuz zIrhlisInda deniz piyade eri
Yetmis ikiye dört çakI gibi asker
ArkadasInIn kaza kursunu izini sýrtInda tasIyan
Ve giderken bIraktigI sevdiðini döndügünde bulamayan...

YIkar mI bizi bu sevda!
Bir ask delikanlIyI bozar mI be adam?

Hadi kalk!
Eski günlerde olduðu gibi
KaranlIga yine IsIk yak!

Arka bahçedeki mahalle kavgalarInda
KasIna sapan tasI geldigi günden beri
Hani kanIna kanImI sürdügüm o günden beri
Can dostum ve kan dostum
ister kalbine gömdügün sevdamIn askIna
ister Allah'In aþkIna
Kalk bir IsIk yak ve bir kor düsür yüregimize
Savasmak ne güzel bir sey ugruna
Ve yeniden asIk olmak...

Ve Sen Deniz Feneri
Sarayburnu'nun dürüst delikanlIsI
Kalbine gömdügün askIn
Gönlündeki sevdan ve aydInlIk gözlerinle
Senin isin karanlýga korkuturcasIna bakmaktI
Ve sana en yakIsmayan sey aglamaktI.

Deniz Feneri
UnutmadIk o günleri
SevdamIz yüregimizde gizli kalIr
Ve mahallenin kIzIna asIk olmak
AyIp sayIlIrdI
Bir kIza asIk olmak bir de parkayI çIkarmak haramdI
Ve dünya dedikleri sey yalandI...

ParanIn geçmedigi günler vardI gençligimizde
Ve namerdin yIkamadIgI mertligimiz
Silah çekmek ve tespih sallamak degildi delikanlIlIk
Tespihi çekmek, silahI saklamaktI
YazIk...
Gün geldi delikanlIlIk kabadayIlýga yenildi
Sonra üç kurusa satIlan sevdalar ve ucuz asklar
ArtIk senin isin degildi...

Sen Deniz Feneri
Sarayburnu'nun dik ve yitik delikanlIsI
Ne geçmisten yükselen agItlar anlIyor seni
Ne de gelecege satIlan asklar

Sen dogarken bir ölüm saskInlIgIyla
Gökyüzüne uzanmIþ düsmanlIk türküleri
Suçüstü yakalanIrken en güzel umutlarIn
Gözlerini bir ihanet anInda açmIslIgIn
Ve yakmIslIgIn gecenin karanlIgIna en derin aydInlIgInI

Hey Deniz Feneri!
Parayla satIn alInamayacak asklarIn sevdalIsI
Çektigin çileleri özenle saklIyorsun seyir defterinde
Sarayburnu'nun dimdik ve yakIsIklI delikanlIsI...

Gidiyorsun belki Deniz Feneri
Sana 'kal' diyemem giderken
Sevmek kadar ölmek de kader
Ama giderken bile IsIgIn yol göstersin kayIp gemilere
Gözlerin gökyüzünü aydInlIga bürüsün
Ve sen ölsen bile bir gün
NâmIn yürüsün
Ve sen ölsen bile bir gün
NâmIn yürüsün...

Ugur Arslan

[SeNSiZiM]

Adi Mehmet


Adi Mehmet...
Kara kitanin kara gözlü, zayif yüzlü çocugu.
Göz kapaklarinda günes ve çapaklari çöl sarisi.
Çaresizligin girdabinda.
Kelebek renkli yüzünün yorgun yarisi.

Adi Mehmet...
Bir halkin hikayesi yani.
Yeni günün soldugu beldeye, asirlar öncesinin bir yolculuk efsanesi.
Bir halkin ismi yani.
Kaderden ötesi olmayan.

Adi Mehmet...
Kimseden medet ummayan.
Aç karinli, hasta yüzlü ama tok gözlü.
Öylece duran ve sabreden.
Uzaktan gelen yolculari agirladigi günkü gibi.
Necasi gibi, Habesi gibi.
Dogru, dürüst, iyi, insan yani...

Adi Mehmet...
Bir umudun ismi.
Çöle yagmur yagdigi günün.
Karninin doydugu günün.
Öldügü günün.
Ve üstünde çiçekler açabilen bir mezara gömüldügü günün ismi yani.

Adi Mehmet...
Kimse tanimaz, kimse bilmez.
Kara gözleri gülmez.
Dünyanin gözü kör olmus sanki.
Kimse onlari görmez.

Adi Mehmet...
Kim duyar ki; Dudaginda bir feryat! !
Savasmak dudurken yani,
Mehmet'i kim dinler ki?
Açligi kim dinler ki?
Adi mehmet...
Hastaligin gözlerindeki bugusu.
Açligin kokusu.
Ve ölümün korkusu.
Bir kum firtinasi ugultusu.
Aglayan bir bebek sesi.
Ve zayif dizlerin yagmursuz çöllerdeki izi.
Söyle dünya insanlarin kaç kisi?
Kaçi sagir, kaçi kör, kaçi arsiz, kaçi erkek, kaçi disi?
Açliktan ölmek kaldimi be simdi?
Söyle dünya insanlik kimin isi? .....


Ugur Arslan