Sana sevgimi anlattıkça uzak durdun benden.Ben "aşk" dedikçe, sen "dur" dedin.Oysa ben gerçekten seviyordum seni.Bu yüzden içimdeki aşk fırtınasını durdurmam mümkün değildi. Söylemeden duramazdım ki sevgi sözcüklerini.ANLAMADIN...
Hayata dair ne varsa paylaşmak istedim seninle.Güleceksek birlikte,ağlayacaksak birlikte olmalıydı.Önümüze aşkımızın ışığını alıp bizim için aydınlattığı yolda hiçbir engele takılmadan inatla,cesurca,korkusuzca yürümeliydik.Ancak böyle yaşanırdı bir aşk çünkü.YAŞAMADIN...
Herkesin ayrı bir dünyası vardı biliyordum.Ama aşk ayrı dünyaları bir potada toplayıp yeni bir dünya yaratmak değil miydi?Yaratılan o dünyada kimsenin benliğini kaybetmeden ortak tutkuları, duyguları yaşamak değil miydi aşk?Her türlü çatışmaya rağmen,bir küçücük gülümseyiş,bir sıcacık bakışla unutmak değil miydi bütün kızgınlıkları?UNUTMADIN...
Ben seni kaybetmek duygusunu taşırdım içimde.İncineceksin diye dokunmaya korkardım.Yokluğunu düşünmenin verdiği iç huzursuzluğuyla uykusuz geceler geçirirdim.Sabaha kadar kırpmazdım gözlerimi de,sabah seni gördüğümde sanki saatlerdir uyuyormuşum gibi bir enerjiyle dolardım.Kıpır kıpır olurdu içim.Tarifi imkansız bir heyecan,bir yürek çarpıntısıyla sarılırdım sana.sen SARILMADIN...
Bir tohumdun sen yüreğime ektiğim.Kanımın deli akışıyla sulardım seni.Sevdamın ateşiyle ısıtırdım ayazda.Büyüyecek,bir filiz olacak,rengarenk çiçekler açacaktın.AÇMADIN...
Şimdi yorgun yüreğim.Bunca çabaya rağmen o mutluluk gülüşünü yüzünde göremediğim için yorgun. Cesaretsizliğinle, umursamazlığınla,aşka burun kıvırmanla yorgun.Bu yüzden daha fazla kaldıramayacak seni.Daha fazla yaşayamayacak bu umutsuz aşkı.Yüreğim seni bu aşkın en zayıf halkası seçti...
GÜLE GÜLE!..
Mehmet COŞKUNDENİZ
[i]*Her yeni başlayan macera
Heyecan dolu çilek kokar.. ;) [/i]
Hayir hic kimsenin gitmesi gerekmiyor.. Hayat bir mücadele ise, o zaman mücadeleni edeceksin, EGMIYECEKSIN BOYNUNU...
Biliyorum Cherry.. Hic zaten ' güle güle ' demedik ki.. Hatta ömrümce dahi, daha o kelimeyi kullanmadim.. ' Aglaya aglaya ' ugurladiklarimiz oldu, ama dönüslerini gördük.. Devran.
Giden gitmisse de, odasini alip almadigi, kisinin kendisinde baslayan bir olgu.. Bazilari var ki, gideni gitti saymazlar, odalariyla durur onlar o evde.. Seneler sonrasi bile olsa konuk geleceklerini bilirler.. Hatta bilmek ne demek, emindirler.
Ama dedim ya, o insanin tabiatina ve insanlarla diyologlarindaki akiciliga, yani yasadiklarina baglidir. Bazilari var ki, bu konuda kendilerine güvenleri tamdir. Iste tam o insanlarda bu eksiklik hic olmaz.