Sevgi

[Enchanting]

Jackson Browne'in "Şu Hayatta Neler Ögrendik Neler" adlı kitabından;

Sevgi

Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını mahvettiğini görmüş. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline çekiçle vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye götürmüş. Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da elinden bir şey gelmemiş ve çocuğun iki elinin parmaklarını kesmek zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çıkıp gözlerini açtığında,bandajlı ellerini fark etmiş ve gayet masum bir ifadeyle, Babacığım,kamyonuna zarar verdiğim için çok üzgünüm." demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş: "Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?" Babası eve dönmüş ve hayatına son vermiş...

Birisi masaya süt döktüğünde ya da bir bebeğin ağladığını işittiğinizde bu öyküyü hatırlayın. Çok sevdiğiniz birine karşı sabrınızı yitirdiğinizi anladığınızda, önce biraz düşünün. Kamyonlar onarılabilir, ama kırılan kemikler ve incinen duygular hiçbir zaman onarılamaz; genellikle kişiyle performansı arasındaki farkı göremeyiz. İnsan hata yapar. Hepimiz hata yaparız. Fakat öfkeyle ve düşünmeden yapılan şeyler insanı sonsuza kadar rahatsız eder. Harekete geçmeden önce durun ve düşünün. Sabırlı olun. Anlayış gösterin ve sevin.

Sevgiyle kalın...

kaynak: tc*blog

[ilayda]

şu hayat neler öğretiyor değil mi? hemde acıta acıta.. umursamadan düşünmeden yaptıklarımız sonra nasıl batıyor etimize nasıl kanatıyor duygularımızı... çok sağol enchanting bana durup bir kez daha düşünmem gerektiğini anımsattın..

[Enchanting]

Evet hayat çoğu zaman acımasız.. Hikaye şunu anımsattı bana;

bir musibet, bin nasihattan iyidir.

gerçekten öyle.. ve rica ederim ilayda

[beljanju]

hıhı