Sensiz geçen gecelerin ardından,senli bir sabah için uyanıyorum.
Ama nafile eskisi gibi değilim artık her sabah telefona sana ulaşmak için sarılamıyorum.Korkuyorum karşımdakini geçen gün üzmüşümdür diye.
Biliyor musun?
Çok korkmuştum benden uzaklara gidiceksin diye elinden biberonu alınmış bir çoçuk gibi iç çeke çeke ağlıyordum.Nasıl yapar bunu diye onu bana geri getirmek veya onun gitmesini engellenmek için elimden hiç bir şey gelmiyordu.
Ama yaptım başardım artık burdaydı ve bir yere gitmeyecekti.Yeni bir hata ve yeni bir korku kapladı içimi bu gece
acaba yarın kalktığımda onu son bir kez görürmüyüm diye
ağlamaklı gözlerim şimdi sabahın o korkuluğu karanlığını bekliyor umutsuzca.
Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Gülmek bir mükâfattır, ağlayan gözlerin gördüğüDudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Kaybettiğim gülücüğü gül demeti halinde koymuşlar oysa ki
Suratıma
Suratıma
