* Kadın ve Şiir*

[Sevdazan]

Kadın Ve Şiir (Düşünce)

Hani hep kabul ettiğimiz bir yargı vardır ya. Bugüne dek ne şiirin nede aşkın tarifi yapılamamıştır. Bütün tarifler eksik kalmış, bütün nebatat şiirin ve aşkın karşısında boynunu bükmüştür.
Bir hikaye anlatırdı rahmetli dedem! Bir çiftlik sahibinin oğlu yıllar boyunca çiftlikten kazanılanlarla büyümüş yaşamış fakat hiçbir zaman bunun farkına varamamıştır. Bunun içinde hep o çiftlikten nefret etmiş hiç sevmemiştir. Fakat gün gelip de çiftlik yandığında aç kalan o genç her şeyini çiftlikten aldığını fark etmiştir.
İşte Kadın! Yaratılışında ki gaye! Hz. Adem’in hayat ortağı.Her aşkı süsleyen, her şiiri bütünleyen bir sevgilidir kadın! . Kah töreler karşısında ezilmiş, yıpranmış fakat ne olursa olsun evlatlarına evine ailesine sadık kalıp destek olmuştur. Hala para ile satılan kadınların bulunduğu bir yerde bir kadın çıkıp da şiiriyle yüreğiyle sesini duyurabiliyorsa ne mutlu!
Bana bir canlı söyleyin ki yüreğinde dişisi olmasın. Bana bir varlık söyleyin ki başka bir varlığa muhtaç olmasın. İşte bizde ona muhtacız. Her zaman bir annenin sıcaklığına, bir sevgilinin sarılışına … Aslında kadın olmanın onurunu tadamayan, üzerine düşen bu kutsal vazifenin riayet sınırları dışına çıkmış kadınlarımızda var. Modern ve çağdaş gibi bazı kelimelerin ardına saklanıp kendine has güzelliğini uluorta sergileyenlere taraftar değilim.
Kadın başlı başına bir ziynettir zaten. Muhtevasının ne olduğu belli olmayan maddeler ile kendine bezeme yapmaya çalışanların güzelliklerinden şüpheleri mi var? Hür irade, Kadın hakkı! Bir kere kadın hakkını aramak bile rencide ediyor beni. Nasıl olurda bir kadın hakkını kaybedebilir. Nasıl olurda bir kadın kendisinin sınıflandırılmaya tutulduğu gibi safsatalara muhatap olabilir.
Bir erkek olarak karnımda dokuz ay bir şey taşıdığımı düşünüyorum ve o şeyin bin bir meşakkatle benden alındığını. Buna hangi cesur erkek katlanabilir ki? bu ne halter kaldırmaya benzer nede ringlerde yumruk atmaya.. İşte her birimiz bu zor koşullar içinde geldik dünyaya. Birileri bizim için katlandı bu acıya. Anne olmak! , sonra sarmak yavrusunu, saatinden on dakika geç kaldığında kapı pencere demeksizin gözetlemeye başlayan annemin, annelerin endişesi hiç bitmeyecek.
Ve sevgili; vefasıyla,sadakatiyle çoğu zaman kendi menfaatlerini sizinkinden sonraya bırakan bir sevgili! ….Sen kadın; ne güçlü ne nurlu varlıksın!
Sen değil misin nice ozanın, şairin anlatamadığı şahika! Sen değil misin güneşin yıldızların ışığına yetişemediği nur! Sen değil misin kuvvet! Ben kim, seni bir yazıyla anlatmak kim?
Sen Şiirsin! … Sensin binlerce şiirle anlatmaya çalıştığım güç. Ne haddime ki benim kalkmışım seni yazıyorum. Ama kuvvetini zayi etme ne olur, cesaretini nahoş yerlerde kullanma, nurunla senden olmayanları da aydınlat, bir ışık oldun ve ışık olmaya devam et, teninin değil yüreğinin sıcaklığıyla sar ufkumu. …
Sen Şiirsin! ... Köroğlu seni okudu türkülerinde, bağlamanın telleri birbirine dolaştı Aşık Veysel her sevdiğinde. Sen Mevla’nın Adem’ e sunduğu en kutsal armağan. Sen kuytugahım da bile ışık veren can! teninin değil yüreğinin sıcaklığıyla sar ufkumu. …
Sen Şiirsin! … Uyandığında aynaya bakma bir kez. Perdeni arala, bir bak dünyaya; sana mutlu bir hayat vermek için değil mi bu koşturmaca. Seni mutlu edip mutluluğunla mutlu olabilmek için. Yıkama yüzünü, uykuyla dinlenen göz bebeklerinde çapak kalsın.
Sen kadınsın! Yıllarca özlemlerimin otağı oldun. Anne olup sardın, sevgili olup yollarımı gözledin (hayatta ki en büyük ihaneti sen yaptın bana ama ben seni hep sevdim Anne olduğun için) . Kuvvetin ezeli, vazifen büyük. Özgür ol! Yansıt yüreğini dünyaya. Susma, al kalemi eline. Haydi senden olan sana uyan bir şey yap.
Bir Şiir yaz………

06 Temmuz 2004 Salı 22:50
Sıhhiye

Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA